|
|
#1
5 December 2008, 15:50
|
|||
|
|||
Kağıt Sevgili, Kalem Sen..
 Doyasıya Yaşanmayan Aşkın Yazıldığını Öğrendim.Kağıt Sevgili, Kalem Sen.. Tükenmişliğimi biriktirirken kumbaramda Bir şair unutur gibi ve azala azala seviyor. Ben kalabalıklarda çoğalttığım yabancılığımın paçasına yapışıyorum Giderse hiç olurum.. Sigara dumanından yapılma konuşma baloncukları asılı kalıyor suslarıma inat. Bana yanaşan tek bir hamlenle dağılıyorlar. Gülümseyerek saklıyorum saksı kıran çocuk yanımı. Bilmeden ensene tek bir buse konduruyorum Öyle dalmışken insan yüzlerine sen Bakışlarda seni arıyorum bendekiyle aynı mı diye?..Bildiklerimi bilmiyor kimseler. Haykıramıyorum ki; Ses tellerime yasak seni seviyorum çığlıkları. Her dönüş yolunda bir tek bakış saklıyorum "Gittin.." diye başlayan cümlenin sonuna ünlem niyetine.. Gözlerinden papatyalar toplayıp taçlar yapıyorum Ellerim yemyeşil kokuyor. Bahar sanıyorum seni o yüzdendir bu cıvıldayan aşık halim. Tramvaylar silerken tüm suretleri Bir tek seninki kalıyor avuç içlerime yaslı Bir siren sesinin ardında saklı haykırışım. Gözlerimden aşk damlıyor ince belli zamana.. Rakamlar günlerle bir olup üstüme yürürken Geceleri biriktiriyorum kulak arkası yapıp Vuslat zamanı, güne satmak için El sıkışıp anlaşamıyoruz pahalıya patlıyor bana sensizlik. Meteliksiz dönüyorum kendime "Gittin.." ben hala seni dileniyorum. Yazarak tüketilir aşk sanıyorken Doyasıya yaşanmayan aşkın yazıldığını öğrendim. Kağıt sevgili, kalem sen.. Sevişiliyor tene inat. Çoğalıyor deri altında sevgilinin tadı ve adı.. 
|
Ağaç şeklinde
