|
|
#1
9 October 2008, 11:24
|
|||
|
|||
Herkes Gibisin!!
Herkes Gibisin!!!
Ben sadece sevmeyi istedim belki de sevilmeyi.Anlatamadım…Şimdi burada oturmuş gidişinin hesaplarını yapıyorum.Her yer dağınık benim gibi.Belkide güzle düşen yapraklar gibi.Öylece kurumuş yere düşmüşüm birileri üstüme basmasın diye rüzgara yalvarıyorum ve oradan oraya sürükleniyorum.Sensiz yolumu bulamıyorum.işte Konuşamıyorum….Diye yazmışım defterime saat gidişini gösteriyor. Senden sonra ortalığı toparladım ben bana eşlik etmedi.Öylece somurtarak oturdu köşesinde yooo ağlamadı inan ağlamadı.Sonra oturduk beste yaptım gidişine sözsüz, sözcükleri giderken yanında götürmüştün.Bana ne söyleyecek ne yazacak bir şey kalmamıştı. Mucizelere inanmazdım senden önce giderken inancımı da götürmüşsün ya en çok o içimi acıttı.Gidişler değilde anlamsız sebepler üzüyor insanı.Gidişler bu kadar basit olmamalı diyorsun.Boşver o şarkıdaki gibi “Sensizliğin acısını sen nereden bileceksin,Sen hiç SENsiz kalmadın ki”Ama eminim Bensizlikte Sensizliği aratmayacak kadar mücadelesini sürdürüyordur beyninin tüm hücrelerinde. Aradan zaman geçti sözcükler geri geldi.Beste şarkıya dönüştü.İçimde yine yeşermeye hazır çiçekler var Gelsen dönsen dediğim zaman geride kaldı.Herşey iken Hiçbirşeysin... Bak artık sende herkes gibisin!!!!! 
|
Ağaç şeklinde
