|
|
#1
11 October 2008, 15:35
|
|||
|
|||
Bırak Gözyaşını..Dök..Bitsin
 Derdim var gecem zehir bana… Anılar baş ucumda kov gitsin… Bir tek gecelerimi istiyorum geri…Gündüzlerimi, her dakikasını aklımın bi köşesinde senle geçirirken ben, bir tek gecelerimi istiyorum…Sorularım,sıkıntılarım bitmek bilmez gecelerde...Efkarına sigaralar ölür tek tek,ardın sıra…Sesin olmadan,kokun,bakışların olmadan geçen geceler…Yardım et gecelerime…Rüyalarda kendini kov…Kov gitsin…  Seni sevdiğimi unut, unut her şeyimi unut gitsin… Sende unut beni…Beni böylesine, bu dünyada bir tek “SEN” seversin sanmıştım…Sende unut adımı…Unut gitsin… Bana unut gitsin diye yazmakta yazılmış.Ve ne kolay yazmış ellerim…Halbuki öyle zıttı ki, öyle zor çıkmış ki bunlar…Kimisi bu kadar kolay yazılır zor olsa da ,kimi öldüresiye zor..Sen aldırma bana…Anlayamazsın kendi kurallarınla…Boşver beni...Boşver gitsin… Çokmu acı çekmişim ben…Üzülme sen bana…Ben sensizliği yaşamışım.Ne üzülmüşüm adı,ne acı çekmişim…Ben kendime kalmış,sensizliği yaşamışım…Yıllar da çalarmı sensiz ömrümden…Sensiz geçecek yıllar…Aldırma sen “ben” im yıllarıma…Sen bensiz yıllarını kur…Kur gitsin… Aldırma ne fark eder alışmışım yokluğuna… Yokluğuna alıştım diyorum.Yalan söylüyorum.Böyle öğrenmişim sadece…Aslında alışmak diye bişey yok,ben biliyorum!Katlanmak onun adı…Katlanıyorum…Sensiz geleceğe katlanıyorum..Senle geçmişin çıkıp gelen hayaline katlanıyorum…Ben katlanıyorum sen düşünme beni…Sen mutluluğuna alış.Alış gitsin… --Kalbim sende kaldı…Kır gitsin… Düşünürüm…Yıllar varki bu yürek seni aramış derim kendime.Bitsen de sonunda,yitip gitsende…Ben seni bulunca anladım.Seni aramışım…Sonra her halimle,her halini sevmişim…Feriğim,şekermeleğim,papatyam demişim…Kalbim ellerine geçtiği gün, tereddüt etmeden git demişim Ona.Git, yıllardır beklediğin O.Git mavi gözlü aslanının annesi O.Git,yıldızların yıllardır beklediği bi gece de,bir tekne de evlen benimle diyeceğin O… Git kalbim…Senin yanın, onun yanı…Haklı mıymışım yine de?Hemde ölürcesine,her şeye kumar oynarcasına…Bir daha olsa da dünya, yine bulurmuşum bu belayı…Öylesine haklı,ölesiye haklı…Ne çok mutlu ettin beni,ne çok…Pişman değil ki hiç kalbim.Mutluluk sözlüğüm zayıf kalmış benim.Oysa ne mutluluklar varmış bende,ben bilmezmişim.En basiti,en hafifi,en tatlısı sana sevdiğim demekmiş,şehrimde olduğunu bilmekmiş…  Benim aşktan anladığım, yaşananlar kar saydığım… Gitmiş olsan da sen benden,kalbim durur hala kalbinin yanıbaşında…Ben çağırsamda, o laftan anlamaz,duymaz,görmez sanki…Bilirim istemezsin onu artık orda.Sen kendi yeni dünyanda bi yer ayırmamışsın O na.Ellerim,kalbim,ruhum,gücüm…Savaşmak için bende olan her şey ben de kalmamış sanki…O zaman aldırma bana…Sen kalbimi kov…Kov gitsin… Suçlama sakın kendini,sevgisiz kalma benim gibi…Düşünme beni boş ver sev gitsin… Sensiz olan kalbim,başkasını haram etmiş bana…Ne yapsam boş.Yaptım da olmuyor işte varmı daha ötesi…Sana dememiş miydim ben ,sevemem ben başkasını diye,sana geri gel derken.Sen bi daha gelmiycem derken…Sen düşünme beni.Boşver sev gitsin…  Zor gelir sıra vedalara, üzülme gözyaşını dök bitsin… Ayrıldığımız çarşı kafe…Hergün içinden geçtiğim,geçerken gözümü yukarılara diktiğim çarşı kafe…Ağlamıştın,ağlamıştık iki dertli çocuk gibi…Hiç ağlamadığım kadar…Bilmediğim kadar…Mendilin durur hala yanıbaşımda…Hatıramı, yalan mı,tanık mı bilemedim…Ben dindiremesem de,sen olurda ara sıra içlenir ağlarsan…Bırak gözyaşını…Dök…Bitsin… 
|
Ağaç şeklinde
