|
|
#1
5 January 2009, 12:49
|
|||
|
|||
Dudaklarımdan şu cümle dökülüyor ...
Korkuyorum gecelerden…
Bitip tükenmiyor Yalnız kalıyorum yine senle… Kızıyorsun bana Ağlıyorsun… Çekip gidiyorsun Birde affettiğini düşlüyorum. Dönüp geliyorsun Bu sefer gülüyorsun… Rahatlıyorum… Sonra gerçek bana bir tokat atıyor Kendime geliyorum “Nerdesin?”… İnan bana olmuyor Sensizlik dokunuyor Gözyaşlarım kurumuyor Unutamıyorum ne seni ne o günleri… Gerçekler gerçekten acıymış… Dudaklarımdan şu cümle dökülüyor “Ben henüz sensiz yapamıyorum…” 
|
Ağaç şeklinde
