|
|
#1
24 October 2008, 19:17
|
|||
|
|||
Düşüm Orda İstanbul..Bir Yerinde Uyuyor..
[Link'i Görebilmeniz İçin Kayıt Olunuz.! Kayıt OL]
Tüm insanlar alışmıştır, alıştırmışlardır kendilerini hayallerle yaşamaya... Düşleri, hayalleri, hiç vazgeçemedikleri imkansızlıkları vardır onların.. Hani gözlerde bazen bir ışık görürsün ya, işte o zaman imkansızı gelmiştir aklına.. Hani dersin ya sende, herşeye rağmen hayalimsin diye... Oysa benimle birlikte biten herşey düşman nefreti besler bana.. Sebebi açıktır, imkansızı düşünmek, hayal etmek istemez.. Göremez bazen gerçekleri, hayal edemez, kendine ince bir çizgi çizer bazen.. İşte o anlarda tam... Düşlerinden... Hayallerinden... İmkansızından vazgeçeceğin an vardır ya... Yine başaramazsın o anda biri usulca dokunur omzuna.. Bu sefer ''Umut'' gelir yanına.. Beni neden unuttun dercesine gözlerine bakar, hesap sorar sana... Sende susarsın, dersin ki.. ''Benim olan herşey gitti benden..Sen niye geldin ki şimdi?..'' Hayatın sonuna kadar yanında olacak umudun bakar gözlerinin içine, konuşmaadn cevabını verir sana... Der ki; ''Ben seni hiç bırakmadımki..Çekip giden, beni terkeden hep sen oldun..Biraz cesaret etseydin görecektin beni..'' Sende susarsın işte o zaman... Bende yaşadım bu konuşmayı..Sende yaşayacaksın o zaman.. Düşlerimden, hayallerimden, imkansızımdan, umudumdan vazgeçemem işte bu yüzden... Her ne kadar hayalimde olsan... Yine söylüyorum.. '' Düşüm Orda İstanbul...Bir Yerinde Uyuyor...!!! '' Herşeye rağmen beni bekliyor.. 
|
Normal
