|
|
#1
26 October 2008, 10:18
|
|||
|
|||
¦¤¦YüReqiM Ü$üYoR¦¤¦
İstanbul'a kar yağıyor.
Ve benim yüreğim üşüyor. [Link'i Görebilmeniz İçin Kayıt Olunuz.! Kayıt OL] İstanbul’ a kar yağıyor. Ve benim yüreğim üşüyor... Öpemediğim gözyaşlarınla , Meriç’ e akıp bensiz gitme, Fakir yüreğim bu koca şehirde, Senin gözlerinden başka hangi limanı tanır? Hangi sokak lambası aydınlatır? sensizliğimi... [Link'i Görebilmeniz İçin Kayıt Olunuz.! Kayıt OL] Ben bu kentin yabancısıyım. Vitrin camlarında solar umutlarım. Kalabalıkların arasında boğulur baharlarım. Yüreğini kaybettiğim bu şehirde, Sensiz yağan karla kaybolur giderim... [Link'i Görebilmeniz İçin Kayıt Olunuz.! Kayıt OL] Ne olur gitme, ben alışkın değilim, Tahta beşiklerde hasretini uyutmaya... Koca şehirde sensiz nefes almaya, Alışkın değilim... Çünkü İstanbul bana yabancı, ben de ona.. [Link'i Görebilmeniz İçin Kayıt Olunuz.! Kayıt OL] Güneşe serdiğim umutlarımı, Ayaklarınla ezip gitme. İçimdeki büyüttüğüm hasretin kanamasın, Kanarsa, bir daha ayağa kalkamaz yüreğim. [Link'i Görebilmeniz İçin Kayıt Olunuz.! Kayıt OL] Her gece, Bilmediğim rıhtımlara boşalttırma gözyaşımı. Güneşe alışkın İstanbul’ a Gidişinle düşmesin hüzünlü bulutlarım. Gül bahçeme hazanları bırakıp gitme. Yoksa ürkek canımla mavilerin arasında. Kaybolup giderim. [Link'i Görebilmeniz İçin Kayıt Olunuz.! Kayıt OL] Tek başına gidersen, Ağlayan satırlarımı hangi köhne sokak dinler? Hangi gemi alır içimdeki ağlayan çocuğu? Hangi semtlerde kuruturum ıslak umudumu. [Link'i Görebilmeniz İçin Kayıt Olunuz.! Kayıt OL] Dur gitme bensiz... Sensiz bu şehirde yaşayamam. Ben; toza, toprağa Dikenli bozkıra alışığım. Sensiz limanlarda kaybolur giderim.. Yabancı bir kentin yağmurlarında, Sel olur akar giderim. [Link'i Görebilmeniz İçin Kayıt Olunuz.! Kayıt OL] Seni kaybettiğim İstanbul’a kar yağıyor. Ve benim yüreğim üşüyor. 
|
Normal
