Çekiyorum sevgimin tetiğini
Kalbimi namlunun ucuna hedef gösterip
O korktuğun sevgimle vuruyorum kendimi
Sen önce vurdun sonra acıdın bu can'a
Matem rengi kelimelerle oynar oldu ellerim
Her yeri sis kaplamış
Uzaklığın gözlerimin önünde erirken çarelerim git gide tükeniyor
Vuslatının eşiğinde sefalete sürükleniyorum sanki
Ruhuma düşen cemrelerin tükendiğinden olsa gerek soğudu içim
Bir bahar esintisi, ufkuma doğacak güneş, seyrime düşen meltem zannetmiştim
Oysa şimdi buz kapladı yüreğimi
Zamana sığındım titreyen yetim bir çocuk masumluğunda
Aslını görmeyen gölge cahilliğinde kaldım karanlıklarda
Yaralarıma parmaklarımı bastırdım görünmesin diye
Ama ellerimden taştı kandamlaları
Bakışların tuz gibiydi yar kanadı yaralarım
Saklanmadım
Boğazımı dikenli tellerin yırttığını umursamadan yuttum bakışlarını
Yelkenleri suya indi gönlümün
Dimağımda kuru gürültülerden bozma suskunluğum
Sen “benden ne istiyorsun” dedikçe lal kesildi dilim
Hiçbir şey istemedim senden
Beklemedim beni sev diye
Çekilenin nereden geldiğini iyi biliyordum
Kıymet biçilen ruhuma bu kadar acı reva görülmüştü
Aşka düşkünlük varmış serde ki kalbim gölgene düşmüştü
Kabullendim
İtiraza yeltenmedim hiçbir zaman.
Günahmış,yasakmış seni sevmek bana
Haram oldu adını anmak
Cesaret istermiş seni sevmek bilmezdim
Ama en cesur halimle ben seni sevdim
Kıymetsizmişim gözlerinde
Bendeki kadar bakışın olamamışım
Ve sen en çok da bunu vurdun suratıma
Ağır geldi seni sevmelerim.
Artık korkmayacaksın sevgimden
Saklı tutacağım
Çatı aralarına gizlenmiş sandıklarda çürüteceğim duygularımı
Küf kokacak bütün düşüncelerim
Ellerimde buharlaşacak gözyaşlarım
Seher vaktine emanet edip gözlerimi sensizlikle dolu uykulara dalacağım
Rüyalarımda yaşlanacak sana olan sevdam
Saçıma aklar düşürse de yalvarışlarım, bu zindanda müebbet yese de hayatım dayanacağım
Nefesime sinen “seni seviyorum” deyişlerime inat dayanacağım.
Sensizliğe dayanabildiğim kadar dayandım
Darmadağın olduk bazen
Sen kızdın ben sustum
Kaskatı yumruklar savurdun bedenime
Görünür izlerini hep kapattım ellerimle
Ne yana dönsem vurdu sözlerin
Sol yanımı esir aldığında sağ yanım tutsağın olmuştu
Geceler iliklerimize kadar boğulmuştu zehir zıkkım olan zamanın koynunda
Yağmura susadım sana kandım
Toprağa düştüm aşkınla yandım
Geceye tutundum sesinle derinliğine daldım
Çağlayan oldun aktın içimdeki boşluğa
Oysa taşkınlığın ne beni, ne de seni bırakmadı etrafımda
Kalamadık ki sözümüzde
Savaşa yenik düştü gönül erlerimiz
Hiçbir hekim saplanan hançer yaralarını kapatamadı
Semada inleyen feryadu figana ağızlar açık kaldı
Aşkımın sinesine hüzün değdi bu gece
Eylül'dü nede olsa
Gök sıkıntılarını suretime kusarken ben kendimde boğuluyordum
Dizlerimin üzerine çöküp deprem gibi sarsıyordum kendimi; seni sevmelerim yaprak gibi dökülsün diye
Akreple yelkovan arasına sıkıştırılmış küçücük bir kelebeğin hayatıydı ömrüm
Rüzgârına kapılmıştım, nereye savursan gıkım çıkmadan gidecektim
Denizleri aşmak, dağları delmek, çölleri yurt edinmek değildi bendeki
Aştığım yollardan da derdinle çoğalarak ve katlanarak geçiyordum
Hiçbir yer mesken olamadı bana ve ben sığamadım zamanın koynuna
Yokluğunu taşımaktan omzumdaki izler derinleşiyor git gide
Ağırlık çoğaldıkça dizlerimdeki derman düşüyor.
Halime inat kalbimden dilime bir çift söz ilişiyor;
Seni seviyorum