|
|
#1
7 November 2008, 11:59
|
|||
|
|||
Can tanem
 KeLiMeLer Seni anLattıkLarı için MutLuLar aRTık !! Yalnızca yazdım... Hesabıma düşen bir kara kaderi  alnımın tam ortasından çekerken usulca kanadının ıslaklığıyla yazdım... Sana yazdım seni. En kuytusunda anladım en vazgeçilmezinde tuttum en köründen tutuldum ama seni sana yazdım. Kanımın rengiyle sana adandım." Yokluğun bir bıçak sırtı sana boyanarak aydınlandım. .... Ağrıyor elim şimdi gözümün yolunda karabasanlar var avucumda sıkışan yazım var. Gel ve sil yeniden gölgelerini gel ve üçüncü gününden başla sana yazılanlara.  Kimsem olmadı benim kimse sen olmadı hiç Kimse ellerim değildi kimse gözüm kalmadı kanlı kınında. Kimse bilmedi kimse sana yazdım olmadı kimse sen demedi kimse uyutmadı yüreğinin yastığınsa kimse biz demedi kimse vazgeçersen kendinden ben olamamki demedi... Kimse ben değildi senin kadar. Sana yazdım işte gözümün kimyasında duran nefesi kanatlarına vurgun yemiş sevdalar akıtan sana anlattım Sana adandım... Sen’e ben’e biz’e... Sıfıra bölünce beni sana eşitleniyordum birle çarpınca ellerimi seni anlatıyordum ikiye toplayınca gözümü seni görüyordum üçten çıkarınca yüreğimi; sensiz hiç kalıyordum... Kentler buluyordum hep sen olunca aşkın sonsuza akacağını biliyordum. Kimbilir bilmediğim bir şarkıyı söylerken seninle dudaklarının ses tonunu ezberliyordum sensiz kalınca senin gibi okumak için bir daha... Benim için martı kanadıydı ellerin dokunduğum her an denizden esen rüzgarları hatırlatan. Gözlerindi gözlerime baktığında gözlerimin çocuk hayalini gördüğüm sendin öldükten sonra tanrının katına gülümseyerek beni götürecek olan melek sendin sonsuza açılan kapının güzel bekçisi... Anlatılamayan kelimeydin hiçbir kitapta bulmayacağımı bildiğim halde hala aradığım. Sendin o senindi bana getirdiğin akında denizin gözlerini hissettiğim Gözlerindi.....  Sana yazdım sıcacık hayatlar kokuyor kelimelerim seni buldukça. Ki nereye baksam kimi görsem kimi duysam sensin... Sen kalıyorsun gözlerimin en yüksek dağında... Ve sana yürüyüp dokunuyorum göğün yıldızlarına umut veren ağaçlarına yaslanıp bulutların ardından bakıyorum güneşe. Sana uzandığım toprağa her yüzümü sürdüğümde papatyalar kokuyor tenim... Senden önceydi suflörsüz bir sahnede kör adam rolüm. Ve senden öncelere denk geldi intihar mektuplarım. Sorgusu bitmiyordu düşlerimin isyan çok sesli bir koro gibi sahnesinden vuruyordu yüreğimi. Senden önceydi sarmaşıklarla dolu umut yolları seni bilmeden yürüdüğüm Ankara sokaklarıydı acıyı katık yaptığım sancılar... Her karartı senden önceydi ellerimde yaşayan.  .... Geldin sana yazdım ben... Hasır altı düşlerimin kırmızı kalemle altı çizili kelimeleriydin. Sendin vurguna uğramış nefes alışlarımı kaybeden sesindi dilimin teğet geçtiği her umudu bana anlatan... İzlerimden geçen her bakış sana dönen gün gibi çevreledi karanlığımı ve seninle gitti plastik kokum seninle kurudu kanayan yanım. Sendin her şey sendin seninle gelen gözyaşı hediyem... ....  Sana yazdım düşünmeden gözlerimi kapatarak... Kelimeler seni anlattıkları için mutlular artık bakışlarım da öyle. Az önce fark ettim yüzümü yıkarken; aynaya bakan gözbebeklerimde uyuyorsun hala o eski sıcaklığınla... Uyanacaksın birazdan biliyorum ve sarılacaksın yine sesinden akacak senden duyulacak her şey... 
|
Normal
