|
|
#1
24 February 2009, 20:42
|
||||
|
||||
••♥Kalmak Kendimi Terkimdir♥••
Denklemler içindeyim
 Hangi yaşanmışlığımı versem haklı çıkarmıyor beni aşk Sonum tanımsızlıktan geçiyor Sıfırların ardına saklanıyor eldelerim  Elleri boş bir aşktan medet umuyor hislerim Düşlerimin harf kalabalıklığına isimler kazıyorum Ve yarım kalmış yüzleri tamamlamak için kalemi bırakıp, fırçaya hapsediyorum parmaklarımı Aşk! Bu kadar eksik mi yüzün bende?  Geceye gözlerimi as  Uykuyu karanlığın bağrına zincirledim Bilmem ki kaç yanılgı boyu durdum köşe başlarında? Kaç defa kendime tezat düşler biledim? Bana bir mutluluk borçlu yaşadım hep Sayfalarca sustum, satırlarca düşledim Aşk bile anlamadı haykırışımı Yine kendim yaşayıp tek başıma büyütüyorum cümlelerimi İki kişilik hayallerden aforoz ediliyorum Düşlerimin üzerinde tepiniyor birileri Adımı lime lime ediyorlar Sesim katlediliyor  Harflerden ibaretim artık… Bir bavula sıkıştırıp tüm anıları, gitmeliyim diyorum Kalmak, kendimi terkimdir çünkü  Yâr, bu bir ihtilalden arta kalan zaman kırıntıları… Dönüşsüz gidişlerin demlenmiş vedaları… Şimdi sana yakılmış bir ağıt isteme benden; gözlerim bu denli söylenirken…  Sesimde katillerin kanlı elleri… Yankesicilerin, anılar dolu bavulumda gözleri  Nereye gitsem mahkûm, nereye gitsem zanlıyım Haberim olmadan kendi içimde yarınlarımı asmışım Yalnızlığımın elinden tutup sürüklüyorum Kendimi kendim bulamayacak kadar saklamak istiyorum 
|
Normal
