|
|
#1
2 September 2008, 09:31
|
|||
|
|||
Bir kızın ölmden önce ki son mektubu
..her İnsan bıraz yalnızdır!!!
ama: benımkısı farklı bambaska bı yalnızlık bendekı: sankı sonsuzlukla muhurlenmıs, sankı hıc bıtmemeye mahkum edılmıs? mutsuz yarınlara adımlarımı atıyorum ıster ıstemez, sankı kımsem kalmamıs ve sankı kader mutlulugumu dogarken almıs, sıkıcı bı hayat yasam anlamını coktan yıtırmıs, ne bır avuntu var cagresızlıyıme ne bır umut, bos omrum yalnızlıga hüküm gıymıs hayallerım: onlar hep hayal kalmaya mahkum edılmıs, benı hıc anlamayan sevdıklerım yoktur sıze sozum ve yalnızlıgımı hıc farkedemeyen aılem dogdugum gun aglarmıs gokler bır cagresız doguyor dıye anlamı olmayan yasantım ve mum gıbı erıyen genclıyım , cocuklugumsa hıc olmadı benım, kırıktı hep oyuncaklarım,aynı kırılmıs kucuk aynam gıbı, cocukken sımdıkınden daha cok sey hayal ederdım sankı gercek olacaklarından emındım, daha cok mutlu ve daha azımlıydım hep buyumeyı kocaman olmayı ıster gece gunduz kucucuk elerımle dualar ederdım, sımdı nerde o kucuk... kız nerde sımdıkı ben sımdı o hayallerım yarım,ellerım tıtrek gozlerım nemlı, sımdı o kucuk kız yok!!! ama her gece ruyama gırer cocuklugum, sımdı ıse cagresız bır ınsanım yalnızlıktan nasıbını almıs bı ınsan, hıc sevmedı benı kaderım ben sevılmeyen bır cagresızım hayatımı alt ust eden aska yenıldım sımdı dusmanım herseye hersey buyudukce anlasılıyor mutluluk benım ıcın gıt gıde ımkansızlasıyor...artık hayal bıle kuramıyorum ve o kucukken korktugum karanlıktan artık korkmuyorum , hayat bana okadar anlamsız gelıyorki nedendır bılınmez ama yasamayı ıstemıyorum, omrum boyunca sordum hep kendıme neden dogdugumu??? nerden bılırdımkı dunyaya gelmenın acı cekmek oldugunu!!! sevgıye muhtacım desem inanırmı ailem onlar hiç farketmedilerki bunu;;; yalnız oldugumu, ailem varken aile ozlemı duydugumu, hic.bılmedilerki mutsuzlugumu, şimdi gökyüzünde br yıldız olmayı ısterdım, zamanı gelince kayıp dusen,,, sonsuzluga tutulan dilekler olmak ısterdım, hep gerceklesen!!! ve hayaller olmak isterdim insanları mutlu eden, yalnız bır ömür var hayatımda beni ordan oraya sürükleyen,, bir acı aşk hayallerimi silip süpüren, neydi suçum günahım??? neydi hayatımı bıtıren??? sıkılıyorum herşeyden sanki anlamsız hersey, hep yalan sevgilerle sevilmekten yoruldum, o vefasızdı sevdim diye onu;uykularımı unuttum, hayat bana sıkıcı boş az bırazda anlamsız, ama bu kaderimin vefasızlıgı benim suçum değil, benim nefretim kendime hayatımda yer alanlara değil, hayata olan kinim; ınsanları üzmeme sebep olan, ailem dahil kimseden sevgi goremedim isyanlarıma soz geçiremedim... yanıldım hep!!1 çabuk pes ettim hep yalnızlığı terçih ettim, daha neler var anlatıcak daha bıtmeyen ne cilelerım var kimbilir akmaya hazır daha ne kadar gozyasım var!!! anlatmakla bitmez kısacası daha benim yasayacağım koskaca bir yalnızlığım var... birgün beni çok arıyacaksınız ama ne ben, nede siz hiç kimse beni bulamayacaksınız!!! elvedalar; ayrılıklar içindir... her elveda ayrılık için söylenir, ''şimdiden herkeze elveda''sevinebilirsiniz yokluguma ELVEDA..! 
|
Normal
