|
|
#1
13 November 2008, 17:43
|
|||
|
|||
ŞimdisizLik !!!
 Mutsuzluğun içinde mutluluk bulmak ve bundan hastalıklı bir zevk duymak. Soyutla somut arasındaki farkın bir harf olmasından ümitlenmek kadar korkunç. İkinci el. Sözler, eller, sesler, gözler, üst baş, tercihler, her şey hep ikinci el. Ben erimiş, ben çürümüş, ben kaybolmuş. Bu hastalıklı hikayenin gri, kahverengi, kırmızı satırlarında, Ne ben ne sen kalmış... Kalmış deyince bir zamanlar var olduğun anlamını yüklemiş olurum ama Senin orijinalinde bir zamanın "lar"ı yokki. Sadece bir gece var seni tanıma şansının bana tanındığı, Sadece kar kokan yeşil bir iz kapladığım yer üzerinde, İçinde sözler, eller, sesler, gözler, üst baş, formüller, gri, kahverengi, kırmızı... Ne ben ne sen varmış, Bu hikayenin içinde! Etkisiz bir filmin tepkili seyircisiyim. Hareket gerektirecek bir şey kalmamış. Sadece görüntün var zihnimde. Mute düğmesine basmışlar en heyecanlı yerinde hayatımın. Mutlu olmam gerek. Ne bir tutam sesi, ne bir çift sözü hak edecek kadar varım bu ağıtta. Sadece derinlerde bir hastalık. Aşk gibi, sebep bulamayacak kadar yoğun. Ölüm gibi, çaresizlik taşıyan, alternatif bulunmayan. Yarının katili... Dün fobisi... 
|
Normal
