16 September 2009, 19:36
|
 |
Root Administrator
|
|
Kayıt Tarihi: 26 July 2008
Mesajlar: 3,557
Konular:
|
|
dünyam o gün yıkılmıştı
onunla iki yıllık bir beraberliğimiz vardı... bir birimiz için herşyemizi feda bile edebilridik ve cok severdik birbirimizi hele o beni çok sver ve gözünden bile sakınırdı beni arkdaşlarımla bile paylaşamazdı...yani meleklerin kısakancağı bir aşkı yaşıyorduk onunla evliliğe ilk adımmızı arkdaşlarla kendi aramızda nişan takmakla oldu ailelerimizin haber olmadan kendi aramızda bir birimize söz verdik evlenecektik çocuklarımız olacaktı erkek olursa adını ben kız olura adını o koyacaktı erkek olursa efe kız olursa sevda olacaktı.... yaşadığım şehrin her tarafı onun izleri ile doluydu nere beksam o nere gitsem o vardı hep ona derdim eğer birgün gidersen benide götür ben senin anılarınla baş edemem bu şehirde evlenmemiz için daha çok gençtik ben üniversiteye hazırlanıyordum o da daha lise son sonıftaydı okulu bitecekti ünivi beraber okuycaktık bütün hallerimizi geçekleştirecektik, onun okulu bitii ve bir gün onu istemeye geldiklerinde o teredütsüz yok demişti çünkü bana söz vermişti yani bir birimize söz vermiştik... daha sonra ailesi onu sıkıştırmıştı evlendireceiz seni oda ben başkasıyla evlenmem der ve ailesi onu dışarı çıkarmaz oldu günlerce görüşmedik bir gün beni aradı ve beni zorla evlenirecekler dedi bir şeyler yapmalıyız dedi bende sakin bir tavırla hayırlısı ne ise o olsun dedim ve o bu lafa çok sinirlendi vede telefonu kapadı ne yaptıysam ona ulaşamadım... ( belki onun istediği onu kaçırmamdı ama ben evde annemle yalnız kalan ve anneme bakan biriyim hem çalışır para kazanırdım hemde ünive hazırlanırdım bunu hayatta yapamazzdım çünkü on kendimi düşündüğüm kadar annemide düşünmem lazımdı çünkü kaçırsaydım burlardan bir müddet uzaklaşmamız lazımdı çünkü doğu bölgesindeyiz vururlardı bizi aslında onun yanında ölüm bile hoş gelirdi bana ama annem vardı elim kolum bağlı ve her şeyi hayatın akışına bıraktım hayırlısı ne ise o olsun dedim...) günler sonra tekrar telefonuma mesaj gelidi mesaj aynen şu şekil yazılmıştı ( SANA BU MESAJI NIŞAN YÜZÜKLÜ PARMAKLARA YAZIYORUM BELKİ BÖYLE OLMASINI İSTEMEZDİK AMA SEN BÖYLE OLMASINI İSTEDİN VEDE BUNA EMİN OLMANI İSTİYORUM Kİ BEDENEN BAŞKASININ OLSAMDA RUHEN SENİN KARIN OLACAM BUNA İNAN DEMİŞTİ ) anladım ki bundan sonra her şey bittmişti... ben şimdi onun hatıralarıyla tek başıma ne yapacam diye düşünüyordum... her tarafta o vardı nere baksam nere gitsem onu görüyordum evde işte yolda durakta dolmuşta her şeyde o vardı herkesi ona benzetiyordum ne yapacağımı şaşırmış durumdaydım yemek yemez arkdaşlarla takılmaz gülmeyi unutur olmuştum kendimi sigaraya ve müziğe adamiştim bir gün bir arkdaşımın düğnü olacaktı beni davet tti ben onun mahaleesi diye naılar canlanır diye gitmk istemedim ve arkdaşımı düşündüm ve onu bu mutlu günde yalnız bırakmak istemdeim zaten o arkdaşım hep şehir dışındaydı uzun zanadır görüşmüyordum bari düğünde görüşelim dedim ve gittim keşke ayaklarım kırlsaydı da gitmeseydim gittiğmde gelinlik içinde olan benim sevdiğim benim taptığım benim herşeyim aşkımdı benim aşkım benim en sevdiğim arkdaşımla evleniyordu işet anladım ki artık yaşamak bana haram olmuş dünyam yıkıldı ne yapacağımı bilemedim şimdi ara sıra özel aramadan sesimi dinliyor ve ben onu çok özledim
|
Normal
