Anneme dönüyorum; yorgun yüzündeki yemyeşiL gözLerine bakarak;
"Burdan atLasam canım acır mı anne?" diyorum...
"OLmaz.." diyor."Ben yanındayken sana birşey oLmaz, izin vermem!"


Şimdi yine uçurumun kenarındayım...
Bu sefer yaLnız..
Annemin yüzündeki yorgunLuğu miras edinip kendime;
Uzun uzun bakıyorum uçuruma..


"SusuyoruM!"


HayaLLerim geLiyor gözLerimin önüne...
KarşıLığını bekLemeden tüm gücümLe sevdikLerim !
En zor zamanLarında yanında oLdukLarım ve hiçbir zor zamanımda;
Yanımda bulamadıklarım !


Yüzümü rüzgara veriyorum...
KoLLarımı iki yana açıp soruyorum;

"Buradan atlasam canım acır mı anne?"



Sen duymasan da bu soruyu, ben cevabı biLiyorum...
Ne atLayabiLiyorum; ne kaLabiLiyorum..!
Uçurumun kenarında dizLerimin üzerine çöküp ağLıyorum...

Sana, yaLnızLığıma, yaşadıkLarıma...


"Canım zaten acıyor anne;
Atlayayım mı?"