Veronika, Slovenya’ da yaşayan 24 yaşında bir genç kızdır, bir işi vardır, bir evi, istediği her zaman yakışıklı erkeklerle beraber olabilmektedir yani ona göre her şeye sahip bir insandır. Odasında oturmuş yaşamını sorguladığı bir gün, yaşadığı her günün bir önceki günün tekrarı olduğunu düşünür. Sonraki günler için yapabileceklerini düşünürken daha çok karamsarlığa düşer, belki evlenecektir, çocukları olacaktır, yaşamını eşine ve çocuklarına adayacak, kendisini unutup başkaları için yaşayacaktır, yine işe gidip gelecektir, aynı banka oturup aynı şeyleri yiyecek, aynı asık suratlı insanlar aynı meydanda dolaşıp duracaklardır. Deneyimlemediği bir ölüm kalmıştır ve ölmeye karar verir. Kutu kutu hapları yutar ve bayılır. Gözlerini açtığında kendisini bir akıl hastanesinde bulur. Herkesten farklı oldukları için deli damgası yiyen insanların arasındadır ve doktorların bir haftası kalmış dediği ömrünü burada geçirecektir. Veronika, o andan itibaren ölmeyi beklemenin ölmekten çok daha kötü olduğunu düşünür, daha önce hep dizginlediği duygularını ve isteklerini serbest bırakmaya karar verir.. Korku, aşk, cinsellik gibi duyguları yaşarken hayatı da yeniden keşfeder.. Veronikanın ölüme yaklaştıkça yaşama isteği artar;
"Bana öyle bir ilaç verin ki uykum gelmesin ve yaşamımın geri kalanının her anını yaşayabileyim. Çok yorgunum ama uyumak istemiyorum. Yapacağım çok şey var, hayatın sonsuza dek süreceğini sandığım günlerde hep ertelediğim şeyler bunlar, sonra, hayatın yaşanmaya değmeyeceğine başlayınca da unuttuğum."