#1
|
|||
|
|||
İslamiyetten Sonraki Türk Edebiyatlarından -Halk Edebiyatı
Halk Edebiyatının Genel Özellikleri Halk Edebiyatı, sözlü edebiyatın uzantısıdır. Halkın yarattığı sözlü eserlerden oluşur. Dil, biçim, konular, duyarlıklar bakımından halk kültürüne sıkı sıkıya bağlıdır. Türklerin Anadolu’ya geldikten sonra edebiyatları beş gruba ayrılmıştır. Arapca ve Farsçayı çok iyi bilen aydınların oluşturduğu “Yüksek Zümre Edebiyatı” ve İslam öncesinden gelen sözlü bir “Halk Edebiyatı“. Anadolu’ya göç eden Türkler arasında aynı ayrım devam etti. Medrese eğitimi gören aydın kesim Arap ve Fars edebiyatlarının tesirini devam ettirirken, halk yine saz şairleri aracılığıyla halk edebiyatını devam ettirdi. Dolayısı ile Anadolu Türk Edebiyatı iki grupta incelenmektedir. Bu gruplardan biri Halk Edebiyatı ‘dır. Halk Edebiyatının Önemli Temsilcileri YUNUS EMRE * Engin hoşgörüsü, insan sevgisiyle sadece bizim değil bütün dünyanın beğenisini kazanmış eşsiz bir şair, fikir adamıdır. * İlahi aşkı ve insan sevgisini eserlerinde işlemiştir. * Hem aruzu hem de hece veznini kullanmıştır. * Şiirlerinde dili oldukça sadedir, zamanının halk dilini kullanmıştır. * Nazım biçimi olarak “ilahi”yi seçmiştir. * “Risalet”ün Nushiye (Nasihatlar Kitabı) ve Divan” adlı kitabı vardır. PİR SULTAN ABDAL * Halk edebiyatında lirik şiirin öncülerindendir. * Halk içinde çok sevildiği için isimsiz birçok şiir onun adında yayımlanmıştır. * Tasavvufu, halkın anlayışıyla birleştirmiştir. * Bütün şiirlerini hece ölçüsüyle yazmıştır. * Dili oldukça sadedir. * Bektaşi tarikatına mensup olduğu için “nefes”leri ünlüdür. Halk Edebiyatının Dönemleri 13. Yüzyıl Halk Edebiyatı 14. Yüzyıl Halk Edebiyatı Bu asırdaki en ünlü şair, Yunus tarzı söyleyişleriyle ün kazanan tekke şairi Kaygusuz Abdal’dır. Halk Edebiyatı Nazım Biçimleri
Halk edebiyatı, ortaya konan ürünlerin gösterdiği biçim ve içerik özelliklerine göre üç bölüme ayrılır: A) ÂŞIK EDEBİYATI B) ANONİM HALK EDEBİYATI C) TEKKE ve TASAVVUF EDEBİYATI A) ÂŞIK TARZI Türk HALK EDEBİYATI * İslamiyet’ten önce başlamıştır. * Eskiden kam,baksı adı verilen ozonlara bu dönemde AŞIKadı verilmiştir. * Âşıklar şiirlerini bağlama adı verilen sazlarla köy köy dolaşıp söylemiştir. * Hece ölçüsü kullanılmıştır. * Dili sadedir. * Nazım birimi dörtlüktür, yarım kafiye kullanılmıştır. * Son dörtlükte şairin mahlası(adı) kullanılır. * Şairler şiirlerini CÖNK adı verilen defterde toplarlardı. * Aşk, ölüm, gurbet, ayrılık konuları sıklıkla ilenmiştir. * Coşkulu, lirik bir söylenişi vardır. * Koşma, mani, Türkü, semai, varsağı destan gibi biçimleri mevcuttur. * 17. yüzyıldan sonra divan edebiyatından etkilenmeye başlamıştır.
__________________
SevGi SuYu HASret Aşk TarLaSıyIm DöKüLMekTeN uSanMIş Göz DamLasIyIM ParaM ParCa oLmuŞ KaLp YaRasIyIm AMA eN öNemLiSi SeNi aSLa UnuTmaYaCak Bir BaŞBELASIYIM[Link'i Görebilmeniz İçin Kayıt Olunuz.! Kayıt OL] |