|
|
|
#1
9 December 2008, 09:03
|
|||
|
|||
Manzum Hikaye
MANZUM HİKAYE
Eski edebiyatımızda uzun hikayeler mesnevi türü ile yazılırdı. Tanzimat’tan itibaren ortaya çıkan manzum hikaye türü kafiyeli ve redifli, şiir biçiminde hikaye yazmak amacını güder. Manzum hikayelerde şairler ya bir olayı anlatırlar, ya da öğüt vermek gayesini güderler. Bu tür için ilk adımları Recaizade Mahmud Ekrem ile Muallim Naci atmıştır. Bu tür Servet-i Fünun döneminde en etkili hale gelmeye başlamıştır. En büyük iki temsilcisi Tevfik Fikret ve Mehmet Akif Ersoy’dur. Tevfik Fikret’in Balıkçılar ve Hasta Çocuk gibi önemli manzum hikayeleri vardır. Mehmet Akif Ersoy’un ise Küfe, Seyfi Baba, Mahalle Kahvesi, Hasta gibi önemli manzum hikayeleri bulunmaktadır. Ersoy ve Fikret dışında Beş Hececiler’de manzum hikaye denemeleri yapmışlardır. Bunun dışında Türk şiirinin babası sayılan Yahya Kemal de manzum hikayeler yazmıştır. Onun Nazar şiiri en güzel manzum hikayelerden bir tanesidir. Manzum hikayeler genellikle bir çevre tasviriyle başlar, o çevrenin kişileri tanıtılır. Sonra olay anlatılır. Amaç okuya bu bölümde ders vermektir. Bir hikaye gibi sonlandırılır. Manzum hikayeler düşündürücüdür, eğiticidir. Manzum hikayede her olay işlenebilir. Sıradan olaylar, sosyal olaylar vs. Manzum hikayeler dörtlük şeklinde yazılabilir, beyit şeklinde de yazılabilir. Mensur hikayeden (düzyazı) hiçbir farkı yoktur. Kişiler, zaman, mekan, olay bu hikayelerde de vardır. Tek farkı şiirselliktir. Dizelerdir. Kafiye ve rediftir. 
|
 |
|
|
Normal
