A. Görüşme

B. Mental durum bakısı

C. Fizik ve nörolojik bakı

D. Laboratuar incelemeler.

1.2 II. Görüşme.

Görüşmenin biçimini ve süresini belirleyen öğeler hastalığın doğası, ağırlığı ve hekimin hastaya ayırabileceği süredir.

• Yaklaşım yumuşak, ilgili ve dolaysız olmalıdır.
• Hekim kendisini tanıtmalı, hastaya saygılı olmak ve belirli bir uzaklığı korumak için onunla sizli bizli konuşmalıdır.
• Hasta tutarlı bir şekilde bilgi verebiliyorsa yakınma ve öykü hastadan alınmalı, izin vererek anlatması sağlanmalıdır. Bunu yaparken hekim hastaya ayırabileceği zaman dilimi içinde gerekli bilgileri alabileceğine emin olmalıdır.
• Hekim bir sağaltım düzeni belirledikten sonra bu konuda hastanın ne hissettiğini ve düşündüğünü sormalı, önerilerini onunla tartışmalıdır. Kabul etmeyen hastalara zorla sağaltım uygulanabilir ancak, anlaşılır açıklamalarla hastanın işbirliği arttırılmalıdır.
• Hastanın eksite, psikotik ve konfü olduğu bazı özel durumlarda yeterli bilgi sağlayıcı bir görüşme yapmak güçtür; acil medikasyon gerekebilir.
• Görüşmenin kapsamı
• Yakınma ve sorunların belirlenmesi
  • Önce, hastadan sorunlarını ve yakınmalarınıanlatmasıistenmeli; hastanın yeterli bilgi vermediği durumlarda hastaya eşlik eden kişilerden, hatta olası ise eski hekimlerinden bilgi alınmalıdır. Kronik sorunlara ve savunma düzeneklerine ilişkin bir fikir edinmek gerekliyse de zamanın sınırlı oluşu nedeniyle görüşmenin asıl amacı şimdi varolan sorunları belirlemek olmalıdır.
  • Hastalığın belirtileri, süresi, varsa presipitan etkenler belirlenmelidir.
• Özgeçmiş. Geçmişteki psikiyatrik hastalıklar ve sağaltıma yanıt konusu soruşturulmalıdır. Bazı hastalar sorulmadıkça bilgi vermediklerinden, hospitalizasyon öyküsü doğrudan sorulmalıdır.
• Yeri geldiğinde ilaç ve alkol kötüye kullanımısoruşturulmalı, kullanım süresi ve fizik bağımlılık konularında bilgi edinilmelidir.
• Fizik hastalık öyküsü ya da şimdi varolan fizik hastalık belirtileri araştırılmalı, kullanmış ya da kullanmakta olduğu tüm ilaçlar öğrenilmelidir. Uyku, iştah, konsantrasyon yetisi, cinsel istek ve enerji durumlarına ilişkin bilgi edinilmelidir.
• Ailedeki psikiyatrik ve nörolojik hastalıklar sorulmalıdır. Ancak kişinin belirttiği tanıların yüz geçerliliğinin oldukça düşük olduğu unutulmamalı ve ailedeki hasta kişilerin belirtileri tek tek soruşturulmalıdır. Geçmişte paranoid şizofreni tanısıalmış kişilerin pek çoğunda aslında manik depresif hastalık söz konusu olabilir.
• Kişisel ve sosyal öykü.
  • Hastanın şimdiki işlev düzeyi ve geçmişteki en yüksek işlev düzeyi araştırılmalıdır. Eğitim düzeyi, iş yaşamı konularında ayrıntılı bilgiler alınmalıdır.
  • Bir karara ulaşmak için hekimin hastanın yaşadığı ortama ilişkin bilgi alması gerekir. Destekleyici ya da bozucu ortamlara ilişkin özellikler soruşturulmalıdır.
  • Yasal sorunlar ve suç öyküsü soruşturulmalıdır.
  • Acil değerlendirmenin boyutlarını aşmakla birlikte, özellikle kişilik bozukluğu olan hastalarda gelişim öyküsünün ayrıntılı olarak soruşturulması, hastayı anlamaya yardımcıolur.