Hayat cesaret ister. Gerçek cesaret ister. Aşk cesaret ister.
Kırmızı ruj cesaret ister. Denemek cesaret ister. İtiraf cesaret
ister. Güvenmek cesaret ister. Evlilik cesaret ister. Çocuk yapmak
cesaret ister. Kalmak cesaret ister. İnanmak cesaret ister. Barış
cesaret ister. Yaratmak cesaret ister. Aramak cesaret ister.
Özgürlük cesaret ister. Affetmek cesaret ister. Saflık cesaret
ister. İstemek cesaret ister. Yalnızlık cesaret ister. Hayaller
cesaret ister. Gitmek cesaret ister. Bilmek cesaret ister. Yenilik
cesaret ister. Farklılık cesaret ister. Peki, cesaret ne ister?

Hiç soran olmuş mudur; "Yahu cesaret, seni bu kadar çok isteyen var.
Sen ne istiyorsun?"

Ben cesaret olsaydım eğer, sağlam bir ruh isterdim beni
isteyenlerden. Tehlike ya da acı muhtemel durumlar karşısında
korkusunu göstermeyecek olan, beni destekleyecek kadar sıkı bir
yürek isterdim. Zeki olsun beni isteyen. Beni seçtiyse eğer,
seçiminden ve sonuçlarından emin olsun. Kaybetmeyi de bilsin. Kökü
sağlam olsun; öyle ilk estiğimde savrulmasın. Düşse bile kalksın.
Yüzümü kara çıkartmasın. Başka ne isterim? İnsan olsun. İnsan.