Eşitsizlik üzerine kurulu bir toplum zorunlu olarak özgürlüğü yadsımaya ve bunun sonucu çatışmalan kışkırtmaya kadar varır. Bu tür bir toplumun degerleri o kadar bozulmuş, ve bu bozukluğu yüceltmek için o kadar donanmıştır ki gerçekleri göremez hale gelir... [Burada yazar örnek olarak XIV. Louis Fransa'sını göstermektedir.] Zihinsel alışkanlıkları, Hobbes'u toplumsal çatışmalann tek ilacını despotizmde görmeye iten bu korkutucu çekingenliğe benzemektedir. Akıldan korkarlar çünkü bu akıl destekledikleri ayrıcalıklar konusunda bir soruşturmaya ve bu ayrıcalıkların dayandığı ünvanlann geçersizliğine yolaçmaktadır. Ayrıcalıklardan korkarlar, çünkü onlarda düzenlemelerinin güçsüzlüğünün bir kabulünü görürler. Kuşkucu kafaları kışkırtıcı olarak değerlendirirler ve eğer sertliğin etkinliğini tartışma konusu yaparlarsa, dostlarını bile onlara düşen bağlılığa ihanet ettikleri için suçlarlar. İnsanların devleti ancak avantajlanna tam olarak katıldıktan duygusunda oldukları zaman ulusun delege edilmiş bilinci olarak tanımalannı anlayamazlar. Başkalannın acılannı küçümserler çünkü bu acıların deneyimine sahip değillerdir ve kendilerine güvenmek için kendi erdemlerini abartırlar. Tarihi çarpıtırlar ve bunun vatanseverlik olduğunu söylerler; haklı istekleri bastırırlar ve düzeni ve yasayı koruduklarını söylerler.... Adaletin hüküm sürmediği toplum dengesizleşmiştir.