Kişisel tatmine sırtımı çevirdim çünkü başka bir şeye hizmet etmemin gerekli olduğunu ,zannediyorum, "özveri"ye, "vazgeçme"ye, "coşku"ya çağnldığımı hissediyorum. Pekala! Artık hiçbir fikre hizmet etmezsem, hiçbir üstün varlık yok demektir, bunun sonucu kendiliğinden artık, her koşulda BEN'den başka hiçbir insana hizmet etmiyorum. Böylece sadece olay veya varlık olarak değil, aynı zamanda bilincim için de ben Biricik'im.

Bölüşmede sana, tannsaldan, insandan daha fazla bir pay düşüyor, sana ait olan sana geri geliyor. Kendini, başkalannın gözünde olduğundan daha güçlü olarak tasarla ve böylece daha fazla gücün olacaktır; kendini daha çok olarak düşün, daha çoğa sahip olacaksın.

Sadece tannsal olan şeye çağnlmadın, sadece insansal olan herşeye hakkın yok, aynı zamanda sana ait olanın yani kendine mal edecek güce sahip olduğun herşeyin sahibisin, diğer bir anlatımla sen, sana ait olan herşeye uygunsun ve yeterlisin.

Her zaman bana, benim dışımda bulunan bir yön verme zorunluluğu hissedilmiştir, öyle ki insansal olanı istemem için teşvik edildim çünkü ben = insan. Hıristiyanlığın büyüsel dairesi böyledir. Fichte'nin ben'i de ben'in dışında kalan aynı varlıktır, çünkü herkes ben'se ve yalnızca bu ben'in haklan varsa, "Ben" olan odur, bu ben ben değilim. Ben diğer ben'lerin arasında bir ben değildir, ben biricik bir ben'im; biriciğim. Bundan dolayı gereksinimlerim, eylemlerim kısaca ben'deki herşey biriciktir.

Ve yalnızca biricik ben niteliğimle herşeye sahip oluyorum, yalnızca bu şekilde ortaya çıkıyorum ve gelişiyorum. İnsan olarak gelişmiyorum, ben'de geliştirdiğim şey insan değildir, geliştirdiğim şey ben olduğu sürece ben'im. Biricik'in anlamı budur.