|
|
#1
27 January 2009, 19:07
|
|||
|
|||
Düş Ülkesinde Masalsı Bir Gün
Düş Ülkesinde Masalsı Bir Gün
Sıcak bir yaz günüydü. Güneşin öğle ışıkları yayladaki ahşap evimizin tahta aralıklarından içeriye sızıyordu. O kadar masalsıydı ki herşey mutlu olduğum için mi yoksa o yaşlarda masalları çok sevdiğim için mi gerçekten hala bilmiyorum. Anneannemin kaybolan örgü şişini üstü tahtalarla kapalı suyun içinde zor zahmet buluşumun ertesi günüydü. Öyle yorulmuştum ki aramaktan, ertesi sabah bir türlü uyanamamıştım. Kıbleye dönmüş namazını kılmakta olan anneannem selam verdiği aralarda bir yandan da bana istediğim yumurtayı pişiriyordu. Oldukça küçüktüm, henüz okula bile gitmiyordum. Ama ormana bitişik yaylamızın yemyeşil kırları, akan suları, berrak gökyüzü, uzun çam ağaçları hala aklımda.. Kimi zaman çilek topladığımız, kimi zaman mantar bulmak için ordan oraya koşturduğumuz çiçeklerle süslenmiş kıvrımlı orman yolunu hatırlamak bile beni hala heyecanlandırır. Dedim ya o gün sanki güzel çok güzel bir şeyler olacakmış gibi daha sabahtan yüreğim kıpır kıpırdı. Yayla evimize yakın mesafede bir grup orman işçisi tomruk kesiyordu.Sesleri yakınımıza kadar geliyordu. Onların olması yaylaya ayrı bir canlılık katıyordu . Anneannem bu arada namazını bitirmiş kahvaltı soframızı balkona kurmuştu. İkimiz karşılıklı oturmuş güzel manzara eşliğinde tadı enfes tereyağında pişmiş mis kokulu yumurtamızı yemeye koyulmuştuk. Oturduğumuz balkon zeminin tahta aralıklarından birden ismimi çağıran bir ses işittim. Hem kısık hem de çok yakınımdan gelen capcanlı bir ses sürekli ismimi yineliyordu. Heyecanla anneanneme ‘Babam, babam ‘ dedim. Hayır dedi O orman işçilerinin sesini duymuşsundur hadi yumurtanı ye dedi. Oysa ses ısrarla ismimi söylemeye devam ediyordu. Dayanamadım ‘Baba diye bağırdım Babacığım sen misin? O an bir sessizlik oldu sanki zaman durmuştu benim için kuşlar ötmüyordu dere akmıyordu sesimin kuvvetine orman işcileri bile işlerini bırakmıştı.. Zaman neye gebeydi büyük bir sevinç mi yaşayacaktım yoksa hayal kırıklığı mı bilmiyordum. Heyecanla kulak kesildim. Balkonun altında bir hareketlilik bozdu ortama hakim sessizliği. Saklandığı yerden çıkmıştı babam, avlumuzun ortasına geldi. Artık iyice görünüyor, taşıdığı tüm özlemimle bütünleşmiş karşımda duruyordu. Sevinçten uçuyordum. Bana hep kaymak kızım diye seslenen, hastalanınca başımda bekleyen hep koynunda uyutan yerlere göklere sığdıramayan babam gelmişti. Gözlerime inanamıyordum. Sevinçle dar tahta basamakları düşmeden nasıl uçarak indim; kendimi onun kollarına bıraktım bilmiyorum. Beni kollarına aldı ve havaya kaldırdı.Gökler mi yakınlaşmıştı ben mi uçuyordum bilmiyorum.. Kuşlar neşeyle ötmeye başlamış, sular daha bir şırıltıyla akıyordu. Ama orman işçileri hala bize bakıyorlardı ve tabi gözü yaşlı anneannem. Anneannem ağlıyordu çünkü babamın beni almaya geldiğini benden önce anlamış olmalıydı. Babam gelirken karpuz getirmiş onu anneanneme bıraktı ve beni alıp omuzlarına bindirdi. Orman yollarında çilekler topladık birlikte, onları otlara dizdi babam boynuma taktı sevgiyle. O da en az benim kadar heyecanlıydı..Kalp atışlarını duyuyordum minicik parmaklarımla.. Papatyalar topladık taçlar yaptı saçlarıma, prensesler gibi hissettim kendimi. Şarkılar söyledik yol boyu. Elele koştuk kır yollarında.. Babam tüm yaşamım boyunca hep bir babadan öte, en iyi arkadaştı benim için. Belki de tüm babalardan onu farklı kılan buydu. O gün benim gidişim anneanneme o kadar koymuş ki kendini dağlara vurmuş, ağlamış, ismimi haykırmış ağaçlara. Anlattığına göre, o gün akşama kadar yas tutmuş, kimselerle konuşmamış ağlamaktan. Anneannemi birkaç yıl önce kaybettik. Yokluğu hep içimde. Özlemine nasıl katlanırım bilmiyorum, arasıra rüyalarıma da gelmese... Tüm ailemin bana, özellikle çocukluğumda verdikleri, koşulsuz büyük sevgi ve karşılıksız destek hep benimleydi. Hayatta yenilmemeyi , zorluklar karşısında pes etmemeyi ögrendim onların sayesinde. Sağlık bakımından her ne kadar zor bir çocukluk geçirmiş olsam da renkli sevgi dolu bir çocukluk geçirdiğim için kendimi hep şanslı saydım. Tabi ki bunda ailemin payı çok büyük Hem herkesin ailesi gibi, hem herkesin ailesinden farklı. Onları çok seviyorum.
__________________
SALAĞIN TEKİ 
|
Normal
