hayatın içinden
uyandı saate baktı çoktan sabah olmuştu bir süre yatakta döndükten sonra doğruldu ama kalkmak istemıyordu.içerisi çok soğuktu tüm vücudu sıtma nöbetine tutulmuşçasına titriyordu kapıyı açtı soba çoktan sönmüştü ve yakıcak bir tek odun bile kalmamıştı.hızlı hızlı giyindi aynaya baktı daha iyi görünmeliydi saçlarını taradı artık hazırdı.
dışarı çıktı yağan karın altında hızlı hızlı yürüyordu çok heyecanlıydı marketin önünde durdu içeri girip cebindeki son parayla babasının küçükken aldığı ve küçüklüğü aklına geldiğinde hala damağında o eşsiz tadı duyumsadığı şekerlerden aldı.acele etmeliydi hızlı adımlarla yarım saat daha yürüdü işte gelmişti kalbi daha da hızlı atıyordu.kapı açıldı herkesi teker teker içeri alıyorlardı daha fazla sabredemıyordu bir an önce içeri girmeliydi.
oturdu beklemeye başladı zaman geçmiyordu bir türlü daha 5 dk olmamıştı oysa 5 saattir bekliyor gibiydi.başını kaldırdı evet babası karşısındaydı 3.5 aydır görmemişti ne kadarda yaşlanmıştı sarıldı hiç bırakmayacak gibi...
zamanları kısıtlıydı ama onlar konuşmuyorlardı sadece sarılıp öylece birbirlerine bakıyorlardı.zamanın nasıl geçtiğini anlamadan görüşün bitmesine 5 dk kaldı diyen gardiyanın sesiyle kendine geldi.
elini cebine attı şekerleri çıkartıp babasının avucuna bıraktı babasının gözlerinden iki damla yaş süzüldü sarıldılar ayrılık vakti gelmişti yine yavaş yavaş çıktı kapıdan yüreğinin yarısını bırakmıştı orda...
eve geldi yatağına uzandı yakacak odun alamamıştı ama gözlerinden süzülen yaşlar yüreğini ısıtmaya yetiyordu...
dışarı çıktı yağan karın altında hızlı hızlı yürüyordu çok heyecanlıydı marketin önünde durdu içeri girip cebindeki son parayla babasının küçükken aldığı ve küçüklüğü aklına geldiğinde hala damağında o eşsiz tadı duyumsadığı şekerlerden aldı.acele etmeliydi hızlı adımlarla yarım saat daha yürüdü işte gelmişti kalbi daha da hızlı atıyordu.kapı açıldı herkesi teker teker içeri alıyorlardı daha fazla sabredemıyordu bir an önce içeri girmeliydi.
oturdu beklemeye başladı zaman geçmiyordu bir türlü daha 5 dk olmamıştı oysa 5 saattir bekliyor gibiydi.başını kaldırdı evet babası karşısındaydı 3.5 aydır görmemişti ne kadarda yaşlanmıştı sarıldı hiç bırakmayacak gibi...
zamanları kısıtlıydı ama onlar konuşmuyorlardı sadece sarılıp öylece birbirlerine bakıyorlardı.zamanın nasıl geçtiğini anlamadan görüşün bitmesine 5 dk kaldı diyen gardiyanın sesiyle kendine geldi.
elini cebine attı şekerleri çıkartıp babasının avucuna bıraktı babasının gözlerinden iki damla yaş süzüldü sarıldılar ayrılık vakti gelmişti yine yavaş yavaş çıktı kapıdan yüreğinin yarısını bırakmıştı orda...
eve geldi yatağına uzandı yakacak odun alamamıştı ama gözlerinden süzülen yaşlar yüreğini ısıtmaya yetiyordu...