|
|
#1
3 December 2008, 13:21
|
|||
|
|||
Yalnızca Deli Karanlık
karanlıktı!
yürüyordum bir başıma yalnızlık bağlamıştım uzaklar beni parçalamıştı aklım bilmiyordu attığım adımların yerlerini görmüyordum tesadüflere sarmıştım güvercin yüreğimi kurumuş kağıttan dökülen mor yaprakları izlerdim bir yok'u sevmiştim ayırmadım yanımdan düşüncelerimi bir sözlük bir kitap gibi seve koklaya öperdim sayfalarını sararırlardı oturup yeniden yazardım yeniden okurdum; hikaye hep aynı kalırdı acı çalardı kapımı sımsıcak kucaklardım kara bir marsık gelirdi heyecana döner kanırtırdı kabusum gerçekle el sıkışırdı bilirdim artık yürüyemediğimi yürüyen yalnızca deli karanlıktı 
|
Ağaç şeklinde
