|
|
#1
6 December 2008, 21:59
|
|||
|
|||
hüzün mevsimiydi sanırım...
Hüzün mevsimiydi sanırım…
Yapraklar sararmış dökülmeye yüz tutmuştu, Gece ekspresi olması gerektiği yerde değildi Ne bavullar vardı koridorları dolduran Nede giden sevdiğinin ardından el sallayan insanlar Boşluğa ev sahipliği yapan tek yer istasyon değildi Köşe başındaki sabahçı kahvesi de boştu bu gece Tek bir araba geçmedi caddeden Ve tek bi serseri çıkmadı yoluma gecenin sessizliğinde Yalnızlığınım bu kadar acımasız oluşumuydu canımı bu kadar yakan Yoksa yıllardır süregelen bu gerçeğin yüzüme vuruşumuydu bilemedim Ne fark ederdi ki beyninin sokaklarıydı gecenin bir vakti umarsızca dolaştığım Hiç bilemedim! Ne özgürlüktü peşinden gittiğim nede kimsesizliğim Biliyorum ben yalnızdım da bi tek şeyi çözemedim!!! Madem bu kadar üzüldünüz yalnızlığıma Peki siz! Şimdiye kadar neredeydiniz? 
|
Ağaç şeklinde
