|
|
#1
8 December 2008, 21:21
|
|||
|
|||
olmazlarının sesleri
duyuyorum akışını yüreğinin
ne kadar derine inilse kuyuların susuz kalıyor çöl oluyor toprakların , yitiyor dillerin hangi dağların ardına saklasan rüzgârlarını yalnız ben duyuyorum sesini çırpınan kanatlarının hissettiğin incecik bir sızı gelip dağlıyor içimi haykırsan çığlık çığlık , sesim üşüyor ah bir ben biliyorum diyeceğim acılarını öyle olmazlanıyor ki ellerin , susuyorum keskin bıçaklar artığı yumruklarından dökülürken çaresizliği ah bir ben .... ardına bakmayan sevgiliye dön denemeyişin diyemiyorum ,isyanlar çıkar yüreğinde korkarım yıkılır dağların yücesine kurduğun kalelerin . ağlıyorsun yine de , gel ne olur bu kez beraber ağlayalım seninle gülmedik madem , yaşadığın her şeyi unut , dünleri düşünmeden yarınlara ağlayalım bir umut ! tutmam sandığın ellerini bir kez uzat , dokunurum sımsıcak , dokunurum gözyaşlarına , tutmayacağım hiç bir sözü almadım inan haydi gel , unutalım yalanlarını yıkılası dünyanın , çağ değişsin , düşlerini yeniden tutuştur , çağ karanlıklar çağı mı ki inanmıyorsun görüyorum yandığını , ateşten özge yağmurlar gelir yağmurlar gelir belki bekletmeden göklerden ay çekilir sessizce , gün dökülür kuşların ardından ıslanırız kimsesizliğin çıldıran sessizliği içimize sinmeden 
|
Ağaç şeklinde
