|
|
#1
13 December 2008, 22:05
|
|||
|
|||
Sensizde Hayatı Hor Görüyorum
 Nereye gitsem diye düşünürsen birgün; çaresiz kalırsan eğer...ve her gittiğin yere götürüyorsan sevginle beraber o lanet olası nefretini... Bana git... Nefretini sindirip sevginden, arındırıp kalbinden; sevgiyi aşılarım sana... Bana gel ya da bana git... Her sabah, her yeni başlayan gün sana özlem olarak sonlanıyorsa, rüyalardan çıkmıyorsa "ben" ; sanma ki be o günde yaşıyorum. "sen"siz ben de hayatı hor görüyorum. Sabahları geçip giden zamana, akan hayata inat; umusamazcasına, sorumsuzca çıkıyorsan yola "keşke"lerinle "iyi ki"lerine inat...Yolun sonu Ben" ... Yine bana git... Keşke"lerini, "iyi ki"lerinin karşısına koyup mahcup edebilirm, utandırabilirm. "iyi ki"lerin, "keşke"lerinin yüzünü kızartıp çekip gitmesini sağlayacaktır hayatından...Emin ol. Yüzsüz,karamsar "keşke"lerinle ilerlerken nereye gittiği belirsiz bir yolda bir de hasret hissine kapılıyorsan eğer bil ki; bana gidiyorsun...Çünkü ben senin nedensizinim, bilinmeyeninim...Nedensizinin sonunda seni bekliyor olacagım. Hala kalbin çarpıyorsa pişmanlıklarını oluşturduğun "keşke"lerinin karamsarlığı içerisinde...ve pişmanlıkların ruhunu senden alıp götürdüyse ucsuz bucaksızlıklara bil ki o ruh bende saklı... Ruhunu affettim...Ben unuttum herşeyi...Bana git... Bulacaktır ruhunu bedenin... Yürürken ıssız-sessiz kalabalıklta yalnız başına; benzetiyorsan birini Birine, hala görmek istiyorsan ve hala yine "ben"i arıyorsa gözlerin... Bana git...Bana... Benden uzaklasma; senden uzaklasmayacagım...
Ne olur bırakma ellerimi, bırakmayacagım ellerini... 
|
Normal
