Seni senle yaşamak varken;hayalinle avunmak acıtıyor içimi...

Aklımdan silip atamıyorum ki seni...

Aklıma her düştüğünde usul usul akıyor gözyaşlarım...

Sebebi sensin içimde kopan fırtınaların...

İnsan sevdiğinin üzülmesini ister mi?

Onun heran acı çekmesini kabullenir mi?

....

Unutmaya çalışıyorum artık seni...

Zorda olsa sensizliğe alıştıracağım kendimi...

Değmeyecek biri için ağlatmayacağım artık gözlerimi...

Yırttım sana sana yazdığım tüm şiirleri,kırdım artık kalemimi...

Yok saydım hayallerimi...

Hiç yerine koydum sana olan hislerimi...

Ve şimdi beni unuttuğun gibi;

Bende unuttum seni...