Seni Sensizde Severim

[KaRdeLeN]

gözlerimin yaşını rüzgâr kurutur
sensiz bir sabahta
nağmeler susar oldular, kırıldı sazlar
minarelerden sâlâ seslerini taşır rüzgârlar
sana hazır bir yürek
bekler köşe başında
sokaklar karanlık, sokaklar dev dolu
gelemem ki yanına üşümeyesin diye daha sıkı sarılıyorum hayaline
mum gibi eriyorum hasretinle

sen yoksun sevgilim
yalancı ümitlere mi liman yüreğim
yardım et Tanrı’m, ölecek miyim?

ölümden korktuğumdan değil ha
sakın yanlış anlama

her mekân seninle güzel
her şey bana, seninle güler



sonbaharda sevdim seni
yaprak hışırtıları arasında yürürken
yüreğim ürperirken
sonbaharda sevdim seni

sevdim ama sevilmedim
ağlar kederimden yüreğim
dur durak bilmez artık gözlerim
sevdim ama sevilmedim…
sevdim…
ama sevilmedim…



seni sensizde severim
uzağında yada yakınında değil
dudaklarında, gözlerinde
ellerinde yada teninde değil

sadece severim.

öpemeden, bakamadan
gül tenine dokunamadan
sadece severim.
seni sensizde severim…
seni,
sensizde severim…