|
|
#1
22 January 2009, 13:33
|
|||
|
|||
Dedemdi Elleri Nasırlıydı!..
Dedemdi Elleri Nasırlıydı!..
Cennet Dedeme Dedem ölürken elleri nasırlıydı Avucunda kalan yetmiş beş yıllık tohumlarıydı Yiğitdi! Azrail bile ağladı canını alırken... Kimsesiz bir çocuk gibi sokak ortasındaydım Diz çökmüştüm  başım dimdikti!Hayır asla!..Ağlayan ben değildim! onlardı... Derin uykudan uyanmıştı her şey Siz hiç aralıksız yağmur yağdığına şahit oldunuz mu? Çocukların oyun oynamaktan vazgeçtiklerini? Peki! Siz hiç hayata ellerinizle meydan okudunuz mu? Elbette... suçlu kader değildi! Güvendi sadece adil olmaktıDedemdi! yüreği tekmelenmişti Yarasından sevgi kanıyordu... Sadece elleri nasırlıydı işte! Hayattı!.. Dedemin anlattığı kadar da güzel değildi! Şimdilerde... Bölüşülemeyen bir yasın kalbindeyim Kimsesizim... Sakın! Hiç kimse bana; bu hayatın güzel bir yer olduğunu söylemesin? Ve korkun artık benden Dedemin yüreğindeyim ellerim nasırlı... 
|
Normal
