|
|
#1
29 January 2009, 23:35
|
|||
|
|||
aCı..!
Mevsim baharken ve nisan
binbir şirin kokuyla hücumdayken biliyorum, acıların şairi olmak kötü ağlamak kötü, gözyaşlarımızı gizleyememek birbirimizden kötü, biliyorum. Oysa, penceremin önündeki ağaçta ötüşen kuşlar cıvıltıları yeralmadığından bir şiirimde aşağılıyorlardır beni mutlaka. (Ah şu ötüşler, şu ötüşler) Biliyorum, çiçek açmış ağaçlarda alıp bir şiirimin yüreğine oturtmadığımdan böyle mahzun ve boynubükük. Kime dargın olabilirler ki benden başka? Kim daha suçlu olabilir bir şairden, aşkı türkülememek babında? Öyleyse baharın araladığı kapıdan çiçeklerin kokusu, narinliği ve rengi dünyanın dörtbucağındaki kardeşlerimin akan kanlarıyla kolkola, ve kuşların cıvıltısı öksüzlerin iniltileriyle birlikte, karışabilir şiirlerimdeki kan rengi acıların arasına. Yalnız acıların şairi değilim artık işte 
|
Normal
