|
|
#1
3 February 2009, 18:37
|
|||
|
|||
En EsKi YanLızLıqımdıR ßenim a$k..
En eski yalnızlığımdır aşk benim
Gitgide büyüyen karanlıklarla Ne zaman sevdiysem kavruldu tenim Bir ateşin açtığı yanıklarla Sabahı olmazdı çok gecelerin Alır, götürürlerdi beni onlar Öptüğüm elleriyle, korkunç derin Bir uçurumun kenarına kadar. Sonra bırakır giderlerdi, üzgün Bakardım sessizce arkalarından Sonra umutsuzluk, gözyaşı ve kan. Bütün umutlarım biterdi bir gün Bir gecenin orsatında kalırdım Tek başıma ben, ben ve yalnızlığım. 
|
Ağaç şeklinde
