|
|
#1
9 February 2009, 21:34
|
|||
|
|||
i$te ßiR $iiR..
Bir aksamustune dogrunun melankolisini sonsuzlastirmak
istiyorum yasadigima tanik olun Bu bireysel cirpinislari asmak istiyorum, tanik olun Ama bir aralikta yasiyoruz sanki, yeryuzu ayaklarimizin altindan kayiyor ve kimse bunun farkinda degil Heryerde benciller ve ukalalar kendi olculerine zorluyorlar hayati Ve hic kimse denizin nasil buyuk ve derin birsey oldugunun farkinda degil Ve hic kimse bir karpuz kabugundaki cildirtici, taze ve derin yesilligin farkinda degil Ve hic kimse cocuklarin neden mahzun oldugunun farkinda degil Ve onlari nasil bir dunyaya hazirladigimizin Hafifce basim agriyor, bir cocuk aglayisi, gecen bir tren, vakitsiz bir horoz Birazdan televizyon sesi yukselir, hayatimizi karartmak ve zapt u rapt altina almak icin Hicbir sairi kiskanmiyorum ve hicbir saire ozenmiyorum, istiyorum ki kendi cirpinislari, kendi savruk davranislari icinde bir disiplin yaratsin siirim Iste durup dururken uzak semtlerinde Ankar´nin genis ve soguk bir gecekondu aksaminin izlenimi geliyor aklima Ve tereddutsuz geciyorum siirime bunu Mutlu olmayi bir kez yitirdim sonsuzca belki de Uzuntuyle ayriliyorum bu siirden 
|
Normal
