|
|
|
|
#1
16 June 2009, 12:48
|
||||
|
||||
İLişme Yalnızlığıma ...
 İlişme Yalnızlığıma Diyorsun ki; İçimde sana dair henüz oluşmaya başlayan bir kıpırtı var. Diyorsun ki; Seni hayatıma katmak istiyorum. Diyorsun ki; Mutluluk varılacak yer değil yürünen yolsa gel beraber yürüyelim. Kulağa çok hoş geliyor söylediklerin biliyor musun? Bilinmeze açılan yolun karşı konulmaz çekiciliği, sınırsızca paylaşabilmek, bu yolculuğun daha bir çok yolculuğu beraberinde vaat ettiği masmavi bir ufuk düşlemek. En çok da özlemlerimin ve tüm yaşamak istediklerimin gerçekleşme olasılığı sımsıcak bir düş gibi tepemde dolanıyor. Boğazda bir vapur düşlüyorum sonra. Vapurda omzumun yanıbaşında başka bir omuz. Yanımda durmasından sevinç duyduğum. Yüzümü okşayan rüzgar. Sevebileceğim başka bir yüzle paylaşmaktan gocunmadığım. Bedenimde dolanıp dizlerimin bağını çözdüren tatlı bir telaş düşlüyorum. Güzellikler kuşanıyorum sözcüklerinden. Dünyayı kurtaracak güzellikler hem de. Diyorum ki; Yalnızlığımdan hoşnutum ben. Diyorum ki; Kendini ve o kıpırtını alıp gidebildiğince uzağa git benden. Yalnızlığıma ilişme.. 
|
|
#2
16 June 2009, 12:48
|
||||
|
||||
Cevap: İLişme Yalnızlığıma ...
|
|
#3
16 June 2009, 12:49
|
||||
|
||||
Cevap: İLişme Yalnızlığıma ...
 Aramıştım seni, dardaydım. Bir yanımda parçalanan aileler,ayrılıklar bir yanımda sevda... Kalbimin kenarında ince bir kağıt kesiği...Kan damlamadığından, kimseyi inandıramadım acıma. Herşeyin farkındaydım, kimseyi beklemedim ki ben. Usulca dokundun omzuma, parmaklarının ucuna kadar gelmiş gözlerin. “Susma” dedin. Kapak açıldı. Kalbimin kesiğine düştü harfleri, kanıma karıştı... oyun başladı... ne zamandan beri susuyordum, ne olmuştu da susmuştum hiç hiçbirini hatırlamıyordum... unutmak aşkın morfiniydi, yüksek dozda aldığım... Herşeyin farkındaydım, sürmesini beklemedim , usulca dokunmak istedim omzuna, parmaklarımın ucuna kadar gelmiş “gitme”ler...“sus” dedin. Kapak tüm ağırlığıyla kapandı üstüme ... Sustum... Ne zamandan beri sustuğumu, ne olup da sustuğumu hatırlamamak üzere...
|
|
#4
16 June 2009, 12:49
|
||||
|
||||
Cevap: İLişme Yalnızlığıma ...
|
|
#5
16 June 2009, 12:50
|
||||
|
||||
Cevap: İLişme Yalnızlığıma ...
 Ölsem, Ölüp gitsem mesela, Nasıl öldüğümü bilmeden, aniden. Sen gelirsin aklıma yine... Ölüp gittiğime değil de Seni burda yapayalnız, bensiz Koyup gittiğime yanar, yanar içim... Sen aklıma gelince Sessizce akar süzülür gözyaşım. Sevdiğim, yoldaşım, aşkım... Burkulur yanar içim...
|
|
#6
16 June 2009, 12:50
|
||||
|
||||
Cevap: İLişme Yalnızlığıma ...
 ‘’Yalnızlığını anlat bana… ‘’ Aldım elime kalemi, boş bir sayfa buldum sen’li yazılarımın arasında… Yalnızlığı beklemeye koyuldum, beyaz düşlerime esir olan karanlık odamda… Geldi, sensizliğin çarpıcı boşluğunda.. Nefesim daraldı, yuttum içimde her ne varsa… Dört duvar dillendi sessizliğimden ! Sustu yakarışlar… Taştı sessizlik içimden… Kelimeleri karanlığa bıraktım hissedilebildiğince ! Ben konuştum, ‘o’ dinledi… Ansızın, sustum… Sessizliğini dinledim.. Dinledikçe, Sevdim sonu çığlık olan yalnızlığı.. Sarıldım kuytu gecelerde birtek o’na…! Ne bir şikayet ne bir bıkkınlık.. Sevdim gecelerimde, adı yalnızlık olan, sessiz çağrını… O’na rehin bıraktım ruhumun derinliklerini.. Yine yalnızlığa alabildiğine konuştuğum bir gecede, Hayallerim düştü gözlerimden birer birer.. Yüreğimi gördüm karanlığın en ücra köşesinde.. Lime lime oldu gözlerimin önünde.. Tutamadım.. Yetişemedim yüreğime ! İşte o gece, yalnızlığa yakardım sayfalarca.. Ben konuştum.. Yine ‘O’ dinledi.. Öyle sessizdi ki.. İsyana meyilli sorularıma, cevap olamadı yalnızlığım.. O sustukça, ben haykırdım çaresizce.. Olmadı.. Sensizliğe çare olamadı… Duvarlarım yıkıldı benliğimin üzerine.. Nefesim daraldı, bu kez acıyla… Yutkundum, her kelimeyi yüreğime batırırcasına ! Sebebim oldu, her hecesi yüreğimi yakan kelime… Yalnızlığı, yalnızlığa anlattım gecelerimde... Pabucu dama atılmış hayallerime ağladım karanlığın yaralayıcı boşluğunda …
|
Hybrid-Şeklinde
