|
|
#11
16 June 2009, 12:54
|
||||
|
||||
Cevap: İLişme Yalnızlığıma ...
Seni düşünürken kor ateşlere salıyorum yüreğimi…
Yanıyor, yanıyorum… Gözlerini çiziyorum, arkasına saklandığım cümlelerime… Söndürüyorum ışıklarını yalnızlığın, rüzgarına kapılınca hayalinin… Seni görebilmek adına gözlerimi yumuyorum geceye… Dalıyorum bitmesini istemediğim derin uykulara.. Sen değil, Sana yakıştırdığım sevgi(m), huzuru getiriyor dünyama… Sevginin tonlarını iliştiriyor, ruhuma… Açıyorum gözlerimi, gideceğini bilerek.. İzin veriyorum, bensizliğe hazır duygularına… Beni hissetmiyorsa yüreğin, Ne gerek var, içi boş varlığına…? İşte şimdi uyandım… Sen’li hayatın ortasını bulamadım ki.. Bir o yana, bir bu yana çekiştirirken sevgim(n)i, Kırık dökük aynalara takıldı gözlerim.. Gizli kapılar arkasına tutundu umutlarım… Sen bilmiyorsun.. Kendimden bile gizlediğim kuytuları var, gülen gözlerimin... Hüzüne çalan renkleri var yüreğimin… Senin göremediğin, yıkıntılarım, Sende tutuklu korkularım var benim… Birde, Sebebine dahil olamadığın, mutlulukları var yüreğimin… Görmesen de ‘sana’ kapalı kapılarım var benim… 
|
|
#12
16 June 2009, 12:55
|
||||
|
||||
Cevap: İLişme Yalnızlığıma ...
 Ben her zaman ağlamam ama sen giderken iş değişiyor . Bitiyordu. ... Bitiyordum. Bana ait ne varsa ya eksiliyor, Eskiyor. Yaşlanıyorum. Hiç kurumadan, Güneş yüzü görmeden... Yaşlanıyorum. Bir hüznün gölgesindeyim. Adın duyulmuyor ve adımı haykırmıyorsun. Bitmiyor karabasanlarda adını haykırışlar, aynı sancıyla geceyi sabaha katışlar, yalnızlık! Bu eksiklikte gel de yaşlanma! Sonra uzak bir ülkeden haberler salıp, bilmem hangi gelecek zamanda, güzel olacağından bahsediyorsun anların. Lakin... Geçiyor ömründen anlar, Anlarda dünler, Bugünler dündeler, Yarınların geleceği de farksız... Buna rağmen! Koca koca adımlarla sana göndürüyorum damlaları... dediğim gibi işte;Ben her zaman ağlamam ama sen giderken iş değişiyor .
|
|
#13
16 June 2009, 12:55
|
||||
|
||||
Cevap: İLişme Yalnızlığıma ...
|
|
#14
16 June 2009, 12:56
|
||||
|
||||
Cevap: İLişme Yalnızlığıma ...
 Gün yine yokluğunu giydi üzerine… Her zaman olduğu gibi bugünde sensizim. Sensizliğin o soğuk duvarı ile karşı karşıyayım. Sonbahar mevsiminde olalım veya yaz mevsiminde olalım benim için sen yoksan, ben halen soğuk günleri yaşıyorum, yanımda olsaydın eğer mevsim yaz olmuş ya da kış olmuş fark etmezdi benim için, içimi ısıtan sen olduktan sonra isterse bedenim soğuktan tir tir titresin umurumda değil. Ellerim ve yüreğim üşüyor… Şimdi yokluğunu soluyorum aldığım her nefeste. Isıtamıyorum yüreğimi, sen yokken yanımda, sen yanımdaymışsın gibi yapamıyorum. Her gün bir önceki günden farksız, her şey anlamını yitirmiş, ben kendi içimde kaybolmuşken bu kadar ya sen neredesin? Ne yüzünü, ne ellerini, ne de yüreğini hissedebiliyorum bu soğuk sonbahar mevsiminde. Oysa seninle tanıştığımda etraf karlarla kaplıydı o gün yüreğimi ısıtmıştın. Seni seviyorum derken. Soğuk olan ellerim ellerinde kaybolmuştu. Oysa şimdi, şimdi yokluğun hâkim bende, seni yüreğimin en güzel yerinde yaşamak isterken, senli düşleri yaşamak niye? Her yeni günde sana uyanmak varlığını solumak istiyorum. Varlığınla bu acıları yüreğime ektin, şimdi yoksun. Neredesin? Çok mu uzaktasın? Yüreğim halen sendeyse bu kısa mesafelerde uzak olmak niye? Yüreğime ektiğin sevgin artık durmadan kan kaybediyor, ilacı olsa, merhemi olsa, doktor çare bulsa gideceğim yüreğimde ki kanayan yaramı iyileştirmeye, ama yok, yok işte. Yüreğim senin sevginle mutlu olmayı isterken bıraktığın acılarla birlikte kan kaybediyor. Canım çok acıyor. Verdiğin ya da bana veremediğin sevginle kapanmayan bir yara açtın sevgi dolu olan yüreğime. İnan bedenimi bir kör bıçakla kesseler bu kadar acı çekmezdim. Paramparça etseler bedenimi canım inan bu kadar çok yanmazdı. Yavaş yavaş ölüyorum sanki hiçbir şeyden tat alamıyorum, hiçbir şey zevk vermiyor bana. Sevgi denilen o güzel duyguya lanet ediyorum bazen. Sevmeye, sevgilinin yanında olmaya lanet ediyorum işte. O kadar soğudum ki; bir buz dağı oluştu yüreğimde. Yüreğimde hissettiğim duygular birer birer sönüyor, sevgi, mutluluk, huzur… Bana kalan duygular ise hüzün, gözyaşı, acı… Oysa ne umutlarla, sevgi dolu kalbimle çıkmıştım senin karşına. Seni çok sevmeye söz vermiştim kendime. Seninle olmak, seninle gülmek, omzunda ağlamak... Seninle paylaşmak istedim bu hayatı… Ben sen dedikçe yok saydın beni, sen benim küçük ama içinde kocaman sevgi barındıran kalbimi görmedin. Nasıl yanmasın yüreğim, nasıl dolmasın gözlerim. Ağlamak her şeyi düzeltmiyor. Sadece kendimi üzüyorum, kendi yüreğimi eritiyorum günden güne. Gece yine bana seni hatırlatan “sensizliği” giydi üzerine. Yine her gece olduğu gibi seni anlatıyorum yıldızlara, sensizliği soluyorum her nefes alışımda. Sana olan bu derin sevgimi, özlemimi anlatıyorum gecenin hüzün kokan sessizliğinde. Sen bana bu kadar uzakken çareyi gecenin karanlığında yıldızlarda arıyorum çaresizliğimi. Gecenin karanlığında resmini çiziyorum soğuk taştan duvarlara, gerçekleşir ümidiyle. Yanıma gelip ellerimi tutarsın diye, sensizlikte buz tutan yüreğimi gülüşünle ısıtırsın ümidiyle… Umutlarımı iyice yitirdim son günlerde… Döneceğine dair umutlarım bitmek üzere, sana olan özlemimi anlatıyorum beyaz kâğıtlara, oysa sana anlatmak isterdim içimde sana karşı atan sıcak yüreğimin özlemle solan çiçeklerini. Ya “Kal” de, ya da “Git.” Artık sonu olmayan bu çıkmaz sokaklardan kurtar beni. Varlığında yokluğunu yaşamak ne kadar can yakıcı biliyor musun? Bu mahkemede en ağır cezayı ben alacağım, cezam ise seni yüreğimde saklamak olacak. Seni seveceğim her an. Gülüşüne, ellerine hasret seni yaşayacağım ama sensiz… Her geçen saniye kanayan bu yaramı daha da büyütecek, kanayan yaralarıma inat ben seni seveceğim… Gitsen bile sevgili. Sen benden gitmedin, halen yüreğimde yaşamaktasın anlatılmaz bir sevgi ile… Ödediğim bedel sensizlik, yalnızlık, aşksızlık. ve dedim ya bugün dilimde bir şarkı var adı oldu yalnızlık...
|
|
#15
16 June 2009, 12:57
|
||||
|
||||
Cevap: İLişme Yalnızlığıma ...
 ßugün yine yalnızım..yalnızlıkların bilemeyeceği kadar bir yalnızlık.. nefes alsam sesimi duyuyorum..nefes alamamaklar oluyor sesim... nefeslerken bile, gözlerimde SEN varsın.. gözlerimin sokaklarındaki SEN... çıkamıyorsun benden..gözlerimle soluduğum sesimden... bilmeliydim küçük harflerle "ben" yazılmasını, ve "sen" yazılmasını... UNUTMA...gözlerimdeki çıkmaz sokaklardasın.. sokaklar sesim..SEN ise, NEFESİM...
|
|
#16
16 June 2009, 12:58
|
||||
|
||||
Cevap: İLişme Yalnızlığıma ...
|
|
#17
16 June 2009, 12:58
|
||||
|
||||
Cevap: İLişme Yalnızlığıma ...
 Nicedir sensizliği görmez olmuş gözlerim… Sayfalarım boş… Ben, sensiz anlamsız… Ama bir okadar anlamlı gidişine, kelimelerim çığlık çığlığa… Yazdıkça, çoğalıyor.. Çoğaldıkça, kanıyor.. Kanadıkça, ağırlaşıyor sensizliğim ! Ve yine..yeniden… Gidişini yüreğime yazıyorum, sensizliğin bilmem kaçıncı durağında… Ayrılığın kokusu tenimde, bırakıyorum ‘’sen’’i puslu gölgelere… Gecede saklı firari korkularım… Gizleniyor yıkıntılarım, sen’li caddelerimde… Yürüyorum yorgun yüreğime.. Yetişemiyorum dilsiz düşlerime ! Susuyorum… Sustukça, boğuluyorum…! Sensizliğe çare yine ‘’sen’’… Ama bensizliğime çare yine ‘’sen ‘’… Ve yine.. yeniden… Sessiz bir gecede hatırlanmak üzere, Kapatıyorum sensizliği tozlu sayfalara…
|
|
#18
16 June 2009, 12:59
|
||||
|
||||
Cevap: İLişme Yalnızlığıma ...
 Ayrılık düşer bazen merhabalarımıza… Oluşturduğumuz “biz” kalıpları çöker… Var olan iki ayrı kutuptur artık… Ya “vazgeçen” oluruz bu ayrılıkta.. Ya da “ vazgeçilen”… Bir tercihtir vazgeçmek.. Eksilmiştir yüklediğiniz değerler, gidip de dönmemeyi, dönüp de bakmamayı göze almışsınızdır… Oluşturduğunuz o “biz” kalıbından kendinizi alır ve gidersiniz bu merhabadan … Hayata başka bir yerden, başka bir noktadan başlamaktır vazgeçmek… Yeniden başlamaktır.. Yarın vardır önünüzde.. Ve yarına ait umutlar… Seçeneksizliktir vazgeçilen olmak… Giden gitmiştir ardında boşluğunu bırakarak… Ve siz kalansınızdır… Orda… Öylece… Eksilmektir vazgeçilen olmak… Bir yokluğun sızısını yüreğinizde anbean taşımaktır… Vazgeçenden geriye kalan tenhalığı,ıssızlığı kalabalıklarla…. Sessizliği hiçbir sesle dolduramamaktır… Nedenler ve niçinlerle daha da kararıp uzayan gecelerdir… Bir sızıyla bölünen uykulardır… Dağılmak, parçalanmaktır çokça… Unutmak için zamana umut bağlamaktır… Zaman akıp giderken hayatımızdan… Kimi zaman ” vazgeçen” oluruz bir merhabada… Bir başkasında “vazgeçilen” belki… Vazgeçmenin umursamazlığında da olsak… Vazgeçilmenin umarsızlığında da… Anlar ve anılardır yanımızda kalan… Sonra… Bir maske takıp yüzümüze… Sevginin çıplaklığını örtsün diye… Katılırız akan zamana yine de…
|
|
#19
16 June 2009, 12:59
|
||||
|
||||
Cevap: İLişme Yalnızlığıma ...
|
|
#20
16 June 2009, 13:00
|
||||
|
||||
Cevap: İLişme Yalnızlığıma ...
|
Normal
