11 January 2009, 17:13
|
|
salagın teki :)
|
|
Kayıt Tarihi: 29 September 2008
Mesajlar: 0
Konular:
|
|
Geçmişten Gelen
Seneler öncesinde İstanbul`dan hareket eden bir gemi, umutlarla denizi yarıyordu.Genç bir kız yazlıklarına gidiyordu bu gemide.Güvertede üşümüş, içerlerde bir yer aramaktaydı.Gözüne sadece boş bir yer takıldı bir an.Bir bayan kitap okuyordu ve bir delikanlı ise gazete.Yanlarına gidip,bayana "boş mu?"diye sordu,fakat orta yaşlı bayandan ses çıkmadı.Delikanlı atıldı,"buyrun boş".Çok üşümüştü genç kız titriyordu.Genç adam bunu anlamış olacaktı ki,konuşmaya başladı.Saatlerce sürdü konuşmaları,kız dinliyor delikanlı anlatıyor,delikanlı dinliyor,kız anlatıyordu.Isınmıştı genç kız.Delikanlıda üşümüştü ve içeri girmişti.Kader istemişti bu buluşmayı belli ki.Ta ki Bandırma`ya yanaşana kadar konuştular.Tam ayrılacaklardı,delikanlı kartını verdi kıza.Aradı genç kız umutla,bir kaç hafta sonra.Aslında çok etkilenmişti ondan, bunu ona hiçbir zaman söyleyemiyecekti,söylemedi de.Hiç ayrılmıyorlardı artık,her dakikaları beraber geçiyordu.İşe gittikleri zamanlar hariç.İşe giderken sanki canlarından can kopuyordu.O ayrı geçen saatler bitmek bilmiyordu.Delikanlının mesaisi, kızdan önce bitiyordu.Koşa koşa eve gidip yemeği hazırlıyor,sonrasında kızı arıyordu."Nerede kaldın çabuk gel".Hafta sonları onlara özeldi.Genç kız binbir yalan söylerek annesine evden çıkıyordu,sevdiğinin kollarına koşuyordu nefessiz kalıncaya kadar beraber oluyorlardı.Sonra, ya dışarı gezmeye gidiyorlar yada evde kalıp,yemek yapıyorlardı.En çok balık seviyorlardı ve yanına kremşantili kemalpaşa tatlısı ve tabi ki mum ışığı.O kadar alışmışlardı ki birbirlerine sanki bir bedende can gibiydiler.Ağlıyordu genç kız o yokken yanında.Bazen annesini kandırır kız arkadşını annesiyle konuşturur,onlarda kalması için izin aldırırdı.Herzaman izin vermezdi annesi.Ama ya aldığı zaman,işte o zaman dünyalar onun olurdu.Koşardı ONA.Sabaha kadar Nilüfer şarkıları çalarlardı teyplerinde" Bir mahsun mor menekşe".Umutları vardı ikisininde.Ama birgün,bir rüzgar esti, vazgeçti delikanlı herşeyden. Başka bir yol çizmek istedi.Ve gitti kendisini sürükleyen rüzgarın peşinden.Genç kız kahroldu,yıkıldı,ağladı ama hayat devam ediyordu.Öyle böyle devam etti hayata insanları severek ama kırgın yaşadı senelerce.O genç kız büyüdü şimdi.Hoş bir kadın oldu.Ama sorarsanız, halen insanları çok seviyor ama halen kırgın.
|
Normal
