BITTI ARTIK !

"Bitti Artik!" Bir zamanlar Almanyada yasanan ve bazilarinin iliskilerinede yansiyan, onlarin partnerine "benide bu cocugun o kizi nasil seviyorsa, öyle sev" dedikleri bile dogru olan, bir gercek Ask Hikayesidir! Bunu yasayan bir türk genci, hersey bittikten sonra hislerini ve düsüncelerini bu site araciyla, yasadiklarina ragmen O'nu nasil sevdiginin bir ispati olarak ve "Ask nedir, Ask Nasil birseydir" diye düsünen kisiler icin buraya yazmistir. Lütfen Hikayemize saygi duyunuz.

ilk tanisma...

2005 senesinin ilk bahar aylari. Ask, neyin nesi farkinda olmayan ben, birakmisim kendimi hayatin akisina yasayip gidiyorum. Arkadaslar günlük sohbetimizde isyan eder Askin kaderlerine aglarlardi, bende onlara ayak uydururdum kafayi ceker isyan ederdim. Askin kutsalligini bilmeden söylenirdim kendi kendime "Allahim bu Ask'i banada tatdir, öyle birini cikar karsima'ki Asklarin en büyügünü yasiyayim" Belkide ben büyültüyordum bu olayi belkide arkadaslarim abartiyordu o aciyi. Ne ben birisine Ask'i yasattiydim nede bana birisi yasatmisdi. Günün birinde, pek cok takilmadigim alandayim, milyonlarca kisilerin bulustugu, konustugu, tanistigi alandayim. Evet, Chat sayfasindayim! Iyi gününüzde belki 100 kisiyle konusup belkide tanisacaginiz sayfalardan birindeyim. Bu Sayfada Ask'i aramak icin degildim, bunu bilmenizi isterim. Chatdeyim, Ayni zamanda ileride Adem ile Havvanin kiskanacagi Asklardan birini yasiyacagim kiside ordaydi! Ister buna tesadüf deyin ister Kader Kismet. Istersenizde Sans diye adlandirin bunu. Ama gercek olan tek sey, bizim Masalimiz baslamisdi.
Haykirmak istiyordum...
Bitti artik aramalarim, Bitti artik isyanlarim, sonunda Dualarimi duydu Allahim!


ilk Hislerimiz...

Aradan birkac ay gecti, kontagimiz kesildi gitti. ne ben ona nede o bana ulasabilirdi. yeni messenger adresi actim kendime, eskisinden herkesi ekledim yenisine. aralarinda O'da vardi. cogu tabi beni kabul etmedi ama O beni kabul etti "actigin adresin ismi hosuma gittigi icin kabul ettim" dedi. isterseniz bunada sans, kader, kismet veya tesadüf deyin. Ama baska bir adres acsaydim, O'nu birdaha göremiyecektim. Bu sefer kendimize daha cok baglanmistik, daha cok konusuyorduk, egleniyorduk, sakalasiyorduk ve telefonlasiyorduk. Aylardan Agustos oldu, ben türkiyede arkadasimin memleketindeyim. acikcasi cok can sikici bir yerdi. yapacak cok birsey yoktu. arkadasim akrabaglariyla kahvede kart oynarken ben Türkiyeden Almanyaya O'nu arardim. aramizdaki 10.000 lerce kontörler, 1.000 lerce kilometreler engel olamadi, yinede saatlerce telefonlasirdik. Arkadasimin kart oynadigi kahvenin yanindaki bakkal amca bile benim icin turkcell kontör siparisi verdiginide unutamam, biri biter digerini doldururdum. O'nun "Cok yaziyor kapatalim" dediginde, icimden feda olsun sana tüm operatörler demek gelirdi. Böylece birbirimize karsi hislerimizin cok oldugunu gördüm. söylemesekte birbirimize belli ediyorduk hoslandigimizdan.
Haykirmak istiyordum...
Bitti artik yalnizligim, Bitti artik sanssizligim, benimde vardi artik hoslandigim!




ilk "Seni Seviyorum" dedigi an...

Cok iyi anlasiyorduk. Kendimi resmen ona kaptirmisdim artik, onunla konusmadan duramiyordum. her gün saatlerce konusuyorduk yinede bikmiyordum. Galiba Ask bana ilk meyvelerini veriyordu. o baslarda bahsettigim Ask'i hissetmeye basliyordum. Dünyaya bakis tarzim bile degismisti. Arabesk muziklerini dinlerken artik dahada iyi anliyordum sözleriyle nedemek istedigini. Ask'i yasamaya baslamisdim. ama O'na birtürlü acilamadim! Herzaman beni sevdigini söyle derdim söylemezdi günlerden 31 Aralik 2005. yeni yila girmeye az kalmisdi onunla herzamankisi gibi konustuk. 2006 ya girdik, ilk mesajimi ona yazmisdim. Yeni yil ikimizede ugurlu gelmesini arzu ettim. saat gece 3-4 surlari. cok icmisdim ama bilincindeydim. Disarisi belki eksi 5 derece sogukluk herkes ceket ile geziyordu. benim üzerimde t-shirt vardi sadece. trafik lambasina dayandim O'nu aradim. hicte üsümüyordum, galiba buda Ask'in bir göstergesi. neredeyse 1 saat konustuk. O'na beni sevdigini söyle demisdim, yine söylemedi. Ama emindim beni seviyordu. sevmese bile hisleri okadar güclüydü'ki heran kendini bana birakacakti. birdaha söyledim beni sevdigini söylemesini. yine söylemedi. Bak güzelim dedim, karsimda birkac kisi var, esrar satiyorlar kullaniyorlar dedim. ya bana sevdigini söylersin yada gider onlardan esrar alirim dedim. O an ilk kez bana zorlada olsa beni sevdigini demisdi. ama bunu birazda kendi istegi ile söylemisdi, bunu biliyorum. Kendiside belki bu günü bekledi. hic tanimadigim bir his'di. hoslandigim kiz bana beni sevdigini demisdi! O an arabanin altinda kalsam ve kolum kopmus olsa bile, neseden havalara ziplardim. bundan emindim. böylece O bana hayatimin en mutlu gününü yasatmisdi.
Haykirmak istiyordum...
Bitti artik beklemek, Bitti artik sevilmemek, hayatin en güzeli sevildigini bilmek!




ilk beraberligimiz...

Seni Seviyorum dedigi günden tam 9 gün sonra, yani 9 ocak 2006'da ilk kez beraber olmustuk. yine gece yarisiydi. artik dayanamiyordum onunla beraber olmak istiyordum. Onsuz yapamadigimi ona söylüyordum. O'da artik istiyordu ve o gece kabul etmisdi beni. Artik bir sevgilim vardi, ben artik seviliyordum. Sahibim vardi sahip oldugum bir bayan vardi. O seviyordu ben seviyordum. hersey cok güzeldi. varmi sizce ötesi? yasadiklarim cok degisik bir hisdi. Allahim herkese nasip etsin böyle hisleri. Beraberligimizde okadar mutluydumki gözlerim O'ndan baskasini görmez oldu. Artik her ne olursa olsun ilk aklima gelen kisi O'ydu. bir program buluyordum ilk ona resim yapiyordum. Televizyonda, Radyoda, Milletin agzindan ne duyarsam ilk onunla paylasiyordum. Öyle bir durumdaydimki "hayatimin anlami" sözünü yasiyordum. her konuda onun ismi, her olayda o aklimda, her düsücemde onun hayali. Kendi kendime artik düsünceler üretiyorumki onu nasil mutlu edebilirim diye. galiba Allahimdan istedigim, herkesin kiskanacagi bir Ask yasiyordum.
Haykirmak istiyordum...
Bitti artik Aski aramak, Bitti artik Allaha Yalvarmak, Sevgilim vardi artik elimi tutacak!




ilk bulusma...

Hersey cok güzel ilerliyordu, ikimizde cok mutluyduk. ama eksik olan birtek bulusmamizdi, artik ona dokunmak sarilmak istiyordum. ama birtürlü imkanim olmamisdi. sevgililer gününde ona ilk hediyemi göndermistim. benden olan ilk sey onun ellerine ulasmisdi. bir adet gül ve ayicik. o ayicigin ismini kendi ismimi koymusdu. cünkü geceleri ona sarilip yatiyordu. ama bu yetersizdi ben kendim ona sarilmak istiyordum. artik sabredemiyordum ve 4. ayda onun yanina gitmeye karar verdim. kendisi cok uzaklarda oturuyor, bana 700 km uzaklikta. ama mehsur bir söz vardir "Ask engel, mesafe tanimaz" diye. o sözün anlamini daha iyi anliyordum. O 700 degil 7.000 km ötede olsa yinede hicbirsey degistiremezdi ne sevgimi ne hislerimi. Vakit gelmisdi artik bulusmaya, trene bindigimde heycan sardi beni raylarin üzerinde. beni Sevdigim kisiyle bulusturmaya götürüyordu beni. yaklastikca heycanima baska bir his girdi. cok degisik birseydi. ne yerimde oturabiliyorum nede normal düsünebiliyordum. o an ayaga kalktim, dizlerim bile titremeye baslamisdi. Allahim ne oluyordu bana. bu nasil bir his böyle. diyeceksiniz simdi abartiyorsun, salliyorsun ama bu hisi yasayanlar bana hak verecektir. onun oturdugu sehire geldim. sadece dakikalar kaldi ona sarilmaya onun gözlerin icine bakmaya. bekliyordum onu bir kösede. telefon actim ben vardim sen nerdesin, oda biz oradayiz sen tam neredesin demisdi. ikimiz koca tren istasyon civarlarinda birbirimizi ariyorduk. bi yandan arayis bi yandan heycan, caddelerde nasil yürüyorum kendim bile bilmiyorum. sonra 3 kisi gördüm bana dogru geliyordu. evet o bana dogru gelen O'ydu ve yaninda iki arkadasi vardi. lambalardan karsi tarafa benim yanima dogru geliyordu. karanlikti. onlarin geldigi tarafa bakamiyordum heycandan. yaklasdilar. karsi karsiya geldik. Allahim sana sükürler olsun, böyle bir güzelli yarattigin icin. o karsimda duruyordu. cok cekingen, utangac duruyordu. bende öyleydim. ilk iki kiz arkadasiyla tokalasdim. sonra ona sira geldi. inanin ona sarilamadim bile. öpemedim. elini uzattiginda bendeki kayis koptuydu. Sevdigim kizin ellerini tutuyordum! yanaktan öptüm merabalastim normal bir sekilde. kiz arkadaslari sasirdi. O bile sasirdi! ya ben? beni sormayin o an neler düsündüm. metroya bindik bi arkadasi gitti sonra ötekisi. yalniz kalmistik. elimi tuttu metroda yan yana oturuyorduk. inanin trende onunla bulusmaya giderken olan heyecanimdan 2 kat daha degisik hisler yasiyordum. yaninda oturuyordum. ne konusabiliyor, nede düsünebiliyordum. sonra yalniz kaldik. bir odadayiz. ona baktim ve sarildim ilk defa. gercekten artik hicbir eksigim yoktu! herseyime kavusmustum. gözlerinin icine baktim ve öptüm. kendimden okadar eminimki, eger birgün son nefesimi verecek olursam, O an aklima gelecektir. Kanatsiz Melegime kavustugum gün hayatimin en mutlu günlerinden biri degil, en mutlu günüdür! O an...
Haykirmak istiyordum...
Bitti artik hayal edisim, Bitti artik bekleyisim, Kollarimin arasinda Kanatsiz Melegim!




ilk ayrilik...

cok iyi anlasiyorduk. ama hep böylemi kalacakti? hayir! her iliskideki gibi bizdede zoruklar cikacakdi! ve ciktida. ilk olarak benim kiskancliklar basladi, sacma yasaklar ortaya cikti. onu kirmaya baslamisdim. kavga ediyorduk telefonda. ama kavgalar cok uzun sürmedi, hep özür dilerdim onu kirdigim icin. onu üzmemek icin elimden geleni yapmaya calisirdim. ama yaptikca onu üzüyordum farkinda degildim. bazen sözler, bazen davranislarimla onu üzüyordum. ama tek o degildi üzülen, bende üzülüyordum. sadece ben degildim üzen. O'nunda bana karsi yalnis davranislari oldu, cok üzdügü konualr oldu. herzaman söyledigim gibi müyüm olan yalnislari tekrarlamamak ve onlardan ders cikarmak. ve yaptigim yalnislari birdaha yapmamaya calisdim. ne yazikki yaptigim yalnislari kendim göremedim. Oda sustu hep icine atti. keske benimle konussaydi, keske kafasini kaldirip "Askim, böyle yaparak beni üzüyorsun. yapma böyle" diyebilseydi. inanin o istese, yapamiyacagim birsey yoktur bu gezegende. ama olmadi sustu icine atti, gittikce kötü rüzgarlar cok olmaya basladi. ayrilmak üzereydik. ve aylar öncesinden belirli bir discoya girmemek icin kendi istegim ile ona söz vermisdim. onu üzdügüm icin bunu yaptim. ve belirli bir süre girmedim. birgün arkadasimin cok kötü günüydü, oradan gecerken oraya girelim dedi, hic düsünmedim girdim. cok fazla degil 5 dakka durduk ciktik. bunu ben kendi agzimla O'na söyledim telefonda. unutmusdum verdigim sözü. bu cok kizdi, darildi, üzüldü. hakliydi tabiki. 2-3 gün cok soguk davrandi bana karsi. bekledigimdende kötüydü olay. benden ayrilmak istiyordu. az önce en mutlu günümü anlatmisdim, buda en kötü günlerimden biriydi. Canimdan bir parca beni artik istemiyordu. Ayrilalim dedi. yalvardim onsuz yapamiyacagimi ona anlattim. bana ihtiyaci oldugunu söylemisdi. ayrilmiyorduk. beni yanina istedi. carsamba gece yarisiydi, ertesi gün calisiyordum, bankada borc icindeyim. yinede yarin yanindayim kanatsiz melegim dedim. sabaha kadar uyumadim. nasil gidecegimi düsündüm. is vakti geldi evden ciktim, kendimi bankada buldum. kredi istedim vermediler, biraz ugrastim istedigim miktardan az verdiler. biletimi aldim O'nun yanina gittim! evi armaislar babam cikti telefona. Oglum ise gitti dedi babam. hayir birada yok dediler. beni aradi neredesin dedi. Baba kizin yanina gidiyorum dedim, kizdi bagirdi kapatti telefonu. umrumda degildi. Sevdigim kisiyi kaybediyordum. dünya batsa umrumda olmazdi. O'nun yanina vardim. tekrar barismistik. onu kaybetme korkusu, gercekten anlatilmayaca kadar cok kötüydü. bu olaydan 2 hafta sonra talafondayiz, bana cok soguk davraniyor yine. ve bu sefer gercekten, ayrilmak istiyordu. bana artik güvencinin olmadigini söyledi. ve beni en cok maf eden cümleyi söyledi. aynen böyle dedi... "Ogün isini birakip, benim yanima geldigin gün bile sana hicbirsey hissetmiyordum" bu cümle ile hayatim maf olmusdu. Hayatin güzelligini tattikdan sonra, bu aciyida yasamis oldum. Ve...
Haykirmak istiyordum...
Bitti artik sevgisi, Bitti artik güvencesi, yokmudur Allahim ufacik bir hisleri!




O'nsuz gecen 2 bucuk sene...

Uzun bir süre ayriligi kabullenemedim. Arkadaslar söyle yap bunu yap böyle yap geri kazanirsin dedikleri her seyi yaptim. yaptikca O'nu daha cok kaybetmisim. Eskiden onu nasil mutlu edecegim diye düsünürken, artik onu nasil geri kazanabilirim diye düsüncelere girdim. kimsenin yapamiyacagi basaramiyacagi seyleri yapmak istedim. en kötü günlerimde sigarayi biraktim, ki o duysun onun icin biraktigimi. onun icin feda edemiyecek hicbirsey olamadigini görsün diye. etkilensin diye. ama umrunda olmadi. takmadi. Onun icin websayfasi actim "Mutlu ol yeter" diye. icerik olarak hikayemizi yazdim. arkadaslarimin düsüncelerini koydum. herkes degmez unut gitsin demesine ragmen, ona kollarimi actim. seni ömür boyu bekliyecegim dedim. siteyi gördü. arkadasi ile girdi bakti. cok agir sözler kullandilar. söylenmiyecek laflar yazdilar. onlardan birisi "sana köpek bile denmez, cünkü tüm köpeklere küfür etmis olursun" demisdi. yani köpekten beter biriyim. bunu almanca olarak yazmisdi ama yinede cok koydu bana. olsun. sinirden yazmis dedim bekledim bikmadan. dogum günü geldi, O'nun icin kendi ellerimle yaptigim bir saat'i vermek icin onun yanina gittim. cok ümitliydim. beni tekrar görünce sevinecek belki diye düsünürdüm. ama olmadi. karsimda 5 dakika durmadan gitti. ona hediyeyi verirken bile parmagina bile dokunamamisdim. karsimda duruyordu, cok güzeldi. gözleri herzamankisi gibi parliyordu. kendimi cok zor tutuyordum ona sarilmamak icin. ama olmadi, arkasina dönüp uzaklasdi. dakikalarca, orada bekledim arkasindan bakdim. büyük bir hayal kirikligi yasiyordum. aradan aylar yillar gecti, hala ümitliydim. hicbir kizla konragim olmamisdi, aklim düsüncem sadece ondaydi. birgün geri dönecek mutlu olacagim diye hayal ederdim. bekledigim olmadi. duydumki nisanlisi vardi. benim sevdigim kizin, asik oldugum kizin, ugruna ölmeyi göze aldigim kanatsiz melegimin bir sevgilisi vardi. bu bana cok koydu. sinir krizleri gecirdim. cok kötü günlerin baslamasiydi. dayanilmayacak gücteydi. ama yinede umutluydum! o cocuk benim onu sevdigim kadar sevemezdi. bunu sevdigim kiz birgün belki anlar diye bekledim. cok bekledim. ve ayrildigni duydum. bi ara 2-3 günlügüne internet ortaminda kontagimiz oldu onunla. oh be, dedim. artik insallah hersey yoluna girecek diye düsündüm. dahada cok ümitlendim. hemde cok. o benimle kontaga gecmesi, benim icin bir ümitlendirme sinyaliydi. ama yine olmadi, duydum hayatinda baska biri oldu. ve yine yikildim. aradan birkac ay gecti. Ask bunun adi ne yapayim unutulmuyor. unutmadim, ümitsiz bir halde geri dönmesini bekledim. bilyiordum dönmiyecek. beni düsünmiyecek. yinede bekledim. ve yine kontaga girdi benimle, daha cok ümitli bir sekilde konustu. yaptiklari icin benden özür diledi. yalnis yaptigini söyledi. öyle bir ümitlenmisdimki artik basarmisdim sanki. o geri dönecek sanmisdim. onunla konustugumda heycanlanmaya basliyordum yine. ilk asik oldugum zamanlar gibiydim. onun pisman olmasi beni dahada ümitlendirmisdi. ve o ciktigi cocuktanda ayrilmis, beni istiyordu. herseyi uzun uzun konustuk. benden zaman iste. istedigin kadar zamanin olsun dedim. yeterki yine bana ayni günleri yasatma. hayir dedi, bu sefer öyle birsey olmiyacak demisdi.
Haykirmak istiyordum...
Bitti artik aglayisim, Bitti artik haykirisim, O'nu bana geri bagisladi Allahim!




ikinci beraberligimiz...

sonunda bekleyisim sona erdi ona kavusmustum yine. O'na söylemek istedigim okadar cok seyler vardiki hicbirini söyliyemedim. Onun üzülmesini görmek istemedim. hepsini sildim. Kötü olan hersiyi hayatimdan yok ettim. cünkü beraberligimizde engel olarak kalacagini biliyordum. Onun kötü hislerinin olmasina gönlüm razi olmadi. yeni bir sayfa actim. onlada uzun uzun konustum. karara vardik. eskiler konusulmiyacakdi. Artik Ask'i yasayacaktik. Allahin sana sükürler olsun, O'nu bana geri verdin. bundan sonra mutlu olmak icin ugrasacaktik. Telefonum calmaya basladi tekrar. Onun ismini görmek cok güzeldi tekrar. sabahlara kadar yine uyumaz onu ise eskiden okula kaldirirdim simdi ise ise kaldiririm. is yerindeyken bile onu kaldirirdim. cok güzeldi sabahlari onun sesi. cok masum ve peri gibiydi. "Günaydin Askim, Sabah oldu" bu sözlerle onu kaldirirdim. cokta hosuma giderdi. yine saatlerce telefonlarda konusurduk eski günler gibi. hersey tam istedigim gibiydi. iyiki varsin güzelim. ona ara sira olsada eskiden cektigim acilari belli ettim. bu onu cok üzüyordu, ve sonradan belli etmemeye calisdim ve icimden bitirdim eskileri. sadece yasiyacagimiz güzel seyler icin vardi kalbimde yeri. Yine cok mutluydum. uzun zaman sonra yastigima rahatca kafami koyup uyuyordum. cok güzeldi. iyi anlasiyorduk. artik kimse bizim aramiza giremiyecekti. ve yine onunla bulusma zamani geldiydi. ilk bulusmadaki gibi heycan sardi yine beni. ayni hisleri yasiyordum, ama bu sefer tadini cikariyordum. cok sahaneydi. onun oraya vardim bekliyordum herzamanki bulustugumuz yerde. sol tarafima baktim bana dogru geliyordu. inanin kafami cevirdim hemen, yüzüne bakamadim. okadar heycanliydim. geldi sarildik birbirimize. okadar özlemisdimki gözlerim biran olsun dolduydu ama belli etmemeliydim. cok mutluydum. kollarimin arasindaki Oydu benim Kanatsiz melegimdi, hani ugruna herseyi feda ettigim, ölümüne sevdigim kisiydi. sarilmisdi bana. Seni seviyorum demisdik birbirimize. cok güzeldi. hic bitmesin diyecek kadar mükkemmeldi. ümitlerin tükendigi anda yine kavusmak inanin gercekten tesadüf degildi. Oh be...
Haykirmak istiyordum...
Bitti artik sensizlik, Bitti artik ümitsizlik, Kanatsiz melegim ile tekrar birlestik!




Ve Bitti Artik!

bu mutluluk cok sürmedi. bulustugumuzda cok sogukdu bana. bilmiyordum niye böyle diye. bana Ailesinin yaninda olunca böyle oldugunu söylemisdi. disari cikalim derdim yok canim istemiyorum diyordu. yani o günümüzü kurtarmaya sans vermiyordu. cok sagukdu bana. benden sürekli kaciyordu. ilk önce pazar günleri hep böyleyim dedi, sonra ailemin yanindayken mutlu olamiyorum dedi. anlamiyordum artik niye. benim en kötü günüm olmus olsa sadece o yanimda diye o günü bayram ilan ederdim. oysa o benden uzaklasmak icin yer ariyordu. ona sarilmaya bile korkuyordum o derece olduydu. eve geldigimde yine telefonda eskisi gibi oldu neseli, sakaci konusgan. birgün arkadasim aradi gel danimarkaya gidiyoruz hafta sonu sende katil dedi. beni ikna etmislerdi. sordum nereden gidiyoruz diye. O'nun oturdugu sehri söyledi. dedim arkadasim kusura bakmayin oraya gidersek onun yanindan gecmek istemem beni orada birakin. biraz bozuldular ama kabul ettiler. O'na haber ettim. böyle imkanim var para vermeden senin yanina gelebilirim. istiyormusun gelmemi diye sordum. tabiki neden olmasin dedi. cok sevindi. oraya gittim. gece yarisina kadar disardaydi kiz arkadasiyla. ben biliyordum birsey demedim. cünkü beni bekliyordu. yanlarinda erkekde varmis. benim sevgilim bana okadar güven verdiki o cocuk ona sarkintilik etse bile gereken cevabi ona verir diye düsünüyordum. gercektende öyledi. onun yanindaydim, yine bana soguk davraniyordu. aksam konustuk. sabaha kadar oglanla arabadaydik kiz arkadasimla bana kizmadin dedi. dedim güzelim sen beni ne amacla bekledigini biliyorum. o cocuk hakkinda, kötü düsüncelerinin olmadiginida biliyorum. ve simdi gelip sana kizamam o cocuk ordaydi diye eve git diyemem dedim. tabi hos durum degil. ama ona kizip senden cikarmam sinirimi dedim. o olay kapandi. bana sevdigini söyle dedim. söylemedi. ve beni yine cok üzecek cok agir kelime söyledi "Ailem mutlu olacaksa, sevmedigim bir kisiyle beraber olurum" dedi suratima. bu bana cok koyduydu. gercekten bu lafi kaldiramadim. yattim. bana ertesi günde cok sogukdu. ne sarildi ne elimi tuttu. kiz arkadasinin tanidiginin kina gecesine gitti bütüngün. benim icin fark etmezdi, nede olsa geri gelecekti. ailesi bu duruma cok kizdi. ben ordayim ve o gidiyor diye. ailesine defalarca karismamasini söyledigim taktirde yine karismisdi. ve yine sevdigim baskasina kizip sinirini benden cikardi. aksama yine konustuk uzunca. ve yattim. ertesi sabah arkadasimdan mesaj geldi, hazirlan 2-3 saate ordayiz diye. gittim onu kaldirdim benim gitmem gerek diye. yine sogukdu bana karsi. bana sevdigini söyle dedim yüzüme bakmadi bile ve söylemedi. cok kirdiydi beni artik. evden ayrildim uzun bir mesaj yazdim ayrilmak istedigimi belirttim. o ayrilmamaya söz verdigi icin bitiremiyordu. ben bitireyim dedim. arkadaslar gecikdi, yaklasik 5 saat yalniz o sehirde gezdim. sonra evin yolunu tuttuk. mesaj geldi. "ne olursun ayrilmiyalim. ben bitirmek istemiyorum, sen kosmazsan ben kosarim, yalvaririm ayrilmiyalim 2-3 gün süre ver sonra eski hayatimiza döneriz, evleniriz mutlu oluruz" bu sözlerin bulundugu cok uzun bir mesajdi. gercekten yine birkezdaha ümitlendiydim. artik evde zamanin dolmasini beklyiordum. onu ariyamamak cok kötü bir hisdi. ben seni ariyacam demisdi. bekliyordum. 2 gün gecti. hala bekliyorum. 3 gün gecti. hala bekliyorum. 4. günde ben mesaj yazdim, yine yalanmiydi o yazdiklarin? yoksa Annenmi yazdi o yazilanlari diye. ardindan mesaj geldi bitti artik uzaklara gidiyorum diye. hemen aradim cikmadi ilk önce telefona. mesaj yazdim cik diye, acti telefonu dedim nereye gidiyorsun. evdeyim suan dedi. ama bitti artik dedi. hani 3 gün önceki mesajin böyleydi ne olduda kararin degisdi diye sordum. beni yie ümitlendirip ortadami birakacaksin?. biraz ugrastim azindan laf almak icin. ve sonunda söyledi. "sen bana sarildiginda, tüylerim diken diken oluyor" dedi. yutkunladim. donup kaldim. cok agirdi bu söz. madem böyle düsünüyordun niye beni ümitlendirdin birkezdaha. daha var ama söylemiyecegim demisdi. ona söyledigim tek su kelime vardi. "keske beni öldürseydinde bu lafi demeseydin Askim keske". bu sefer hersey bitmisdi. artik onu beklemek icin kendimi kandiracak bahane yokdu. kanatsiz melegim denen birsey hayal oldu kayboldu. ve ben? ben ise...
Haykirmak istiyordum...

Bitti Artik herkezin kiskandigi sevgi,
Bitti Artik bendeki hisleri,
kalmadi icimde bir parca sevgi..
Bitti dünyanin göremiyecegi en büyük Ask Hikayesi!