|
|
#1
16 November 2008, 19:47
|
|||
|
|||
İhanetin Bedeli Ve Senin O Gözlerin
Hiç ummadığım bir anda düşüyorsun aklıma ya da hep yüreğimin derinliklerindesin; bazen tanıdık gelen esmer bir gülüşte, bazen 'çocuksun sen' diyen sesin rengindesin. Böyle zamanlarda, yalancı bahara kanmış ağaçlar gibiyim; şaşkın ve biçare... Kaderime boyun eğmiş bekliyorum ölüm meleğinin gelmesini...
'Yaşam ölüme yazgılıdır' diyorum; ama o gün gelmiyor işte! Her şeye rağmen hayat devam ediyor. An'lar, aylar ve hatta yıllar geçiyor ardından. Acıyı azaltsa da zaman, bu yaranın yok dermanı, seni anımsatan bir gülüş, bu şehrin koynunda gezdiğimiz yerler, inkar etmekte yokluğunu. Hiç kullanılmayacak bir yürek ne işe yarar ki ve sen yoksan, ne anlamı var bu yüreği taşımanın? Ateş düştüğü yeri yakıyor, mesafeler koyuyorum her bir yürekle arama; neyi, kimi beklediğimi bilmeden beklemelerdeyim... Çalmıyor değil kapımı, olur olmadık yerde ve zamanda mutluluk. Daha bir kaç gün önce bir dostla paylaştığım bir an; 'keşke' dedim, 'bu dostumun yerinde, karşımda duran sen olsaydın.' Seni sevmekten hiç vazgeçmedim... Yine geldi en sevdiğim, en sevildiğim ay; akşam serinliğinde beraber yürüdüğümüz, yağmurlarında ıslandığımız, geleceğe adım attığımız mevsimdeyiz artık; sonsuz yolculuğuna uğurladığım mevsimde... Yaşam, hazan vurgunu; mevsimlere, kitaplara, emin bir yüreğe sığınacağım hiç aklıma gelmezdi. Öyle zor geçiyor ki bu günler, eminim bu günlerde bir gün duracak kalbim. Tüm gençliğinin deli kanını taşısa da bu bedenim, yorgunum; sensiz geçen her an'da içimden gelmiyor yaşamak! Halbuki sen, çocuklar gibi sevinmelerimden, coşkulu davranışlarımdan ne kadar mutlu olurdun. Duygularımın en şahlanmış anında 'kaybetme çocukluğunu, hep çocuk olarak kal' derdin. Olmuyor bir tanem; sen olmayınca anlamsız yaşamak! Hala yağmurlarda yürüyorum, ıslanmalarım sensiz olsa da; yağmur sesinde saklı biliyorum sesin, toprağın kokusunda kokun... Hala, akşam serinliğinde beraber yürüdüğümüz o yerlerde adımlarım geziniyor; döndüğüm köşelerden aniden çıkıverecekmişsin gibi karşıma... Yokluğundan beri, hala bir kardelen çiçeğinin resmi süsler masamı... Ve hala akşam kızıllığında seni düşünüyorum; batan her güneşe ağlıyorum. Hasretinle yaşıyorum. Yine böyle bir akşam üstü; 'yokluğun ölüm' demiştim sana, 'sensiz yaşayamam' demiştim, 'sensiz bir dünyada yaşamam' demiştim. Yokluğunda, yaşamayı beceremiyorum bir tanem; ölümle yaşam arasında gidip gelmelerdeyim!.. alıntıdır.. 
|
Normal
