|
|
#1
19 November 2008, 17:05
|
|||
|
|||
Sevgİlİye...
Evet seni gerçekten çok ama çok seviyorum.
Gözlerine dalip gittigimde beni benden alip götüren masumiyetin, Saf ve kendine has güzelligin. Ask sarkilarini severek dinleten sihrin ve gözlerimin içini güldüren sevecen marifetin. Hosnutum. Hatta mutlu. Ama buruk. Ben içten ve inanabilecegin kadar hos sevebilirim seni. Su anda yakin oldugum kadar hiç sana yakin olmadim belki de. Gün geçtikçe daha da yakinlasiyorum uzaktan da olsa. Sende kesfettigim her bir tepenin zirvesinde bir sonraki tepeyi görüyorum. Ve onunda zirvesine varmak üzere tekrar yola çikiyorum. Her yolculukta bugüne kadar ne kadar uzak ve yanlis yönlere gittigimi görüyorum. Sende dogruyu buldugumu hissettikçe ve sinirsizligini kesfettikçe bir kere daha tamamen sende olmanin keyfine variyorum. Dogru olan her tarifle ve anlatamadigim bir tabirle seni seviyorum. Ask demiyorum. Ölümlü olmasi korkutur beni. Sana gelene kadar askti. Artik sinirsiz ve gerçek sevgi. Doyumsuz sevgi. Gözlerimi yasartabilecek kadar aci olan ne olabilir sende? Aci mutluluk yada baska birsey? Ne dersen de! Tarifsiz o kadar çok duygu varmis ki sende... Deli düsüncelerimi saptiran, sinir düsmanimi yaktiran, tek bir resme saatlerce baktiran, Bir damlayla aglatmaktan öte bir hissi tattiran, yok canimdan sönmüs küllerimle beni tekrar yaktiran, Uykumda sayiklattiran, hep benden öte inanmayısısa korktugum herseyi bana inandırarak yasatan ilk ve tek kisisin. Sensin! Zayifliklarim ve hatalarimdan korkma. Içtenligimi yansıtamamamın suçluluk duygusunu bana yasattirma. Unutma ki sen bir yikinti aldin. Yillarca kalbini emanet ettikleri tarafindan satilmis birini aldin. Insanlik sevgisine ve hayata güvenini yitirmis zor bir insani aldin. Gelgitlerden yorgun bir dalgaya kucak açtin! Uçsuz bucaksiz denize son umutla bakip ta gözlerini yummus ve zifiri karanliktan ayrim yapamadan kapattigim gözlerime yansiyan bir isiksin sen. Kaybetmeme arzusuna ve hirçinligina bulandigim los tebesümlerimin aynasisin sen. Daralmis umutlarimin içinde kivranirken bulabildigim tek çikis noktamsin sen. Sona ermeyen izdirabimla çöllerden çikamazken tek bir damla halinde dudagima damlayan yandigim o tesadüfsün sen! Varligim ve yoklugumsun! Kokuna bulanip ta uykusuz kalmak. Benden artan o güzel uykuya dalmisken sana bakmak. Sana kizmak... Seni kizdirmak... Görmüyormus gibi yaparak aslinda her an seni gözlemek. Farkini her hareketinde bir kere daha çözmek. Senden ileri gidememek. Beni dize getiren bir tutku oldugunu görmek. Sana sarilmak. Seni simsiki sarmak. Sevinçli hayallerimde haber verecegim ilk kisi olarak seni düsünmek. Senin için dua etmek. Aglamak... Öylesine güzel ve tarifsiz hos... Oynamaktan deli zevk aldigim deli arkadasim. Içkisiz masalarda kendimi kurtardigim anlayisli ve hararetli dostum. Evcilligimi hos bulan biricik evcilim. Sorumsuzlugumda bana kaslarini çatan çekindigim. Sevginden simariyorsam eksik kalan yanlarimin farkli taskinligindandir. Beni kaybetme! Seni kaybetmeyecegim! 
|
Normal
