|
|
|
|
|
#1
16 June 2009, 12:52
|
|||
|
|||
Cevap: İLişme Yalnızlığıma ...
Sensizlikmiş Yalnızlık..!
Bu sevdaya düşmeden önce, bilmezdim nasıl da bir başına kalınır o koskoca kalabalıklarda. Onca insanın ortasında olup da, onca yürekte yer bulup da, nasıl kimsesiz kalınır bilmezdim, gülerdim kahkahayla. Kulak arkası ettiğim sevgiler, ilgiler ve çiçeklerinden önce yapraklarını, dallarını göremediğim ağaçlar, ya da güneş, hep gün batımı denk geldiğim, bu derttendir belki de..... Yalnızlıkmış sensizlik, bilemedim... Bilmezdim nasıl da kördüğüm olursun kimsesizliğinle, bu sevdaya düşmeden önce. Koşup koşup da koparmış gibi ipini, bilmezdim nasıl da varamazsın kendine, düşe kalka, yara bere dizlerin dirseklerin. Kan çanağı gözlerin, ağlayamazsın. Her yeni günle beraber sızmak için pencerenden odana, bekliyorum geceyle gündüzün sessiz buluşmasını, gözkapaklarım hasret birbirine, bu derttendir belki de..... Yalnızlıkmış sensizlik, anlıyorum... Bu sevdaya düşmeden önce, nasıl da yetmezmiş güç kırmaya zincirlerini bilmezdim, bundanmış kaçamayışım kendime. Ellerime, kollarıma yapışan bir şeyler var, ayak bileklerime kenetlenen eller, bir silkinişle geride bıraktığım kimseler var, bir de yüreğimde yer edenler. Bilmezdim sorumlu dünlerin sorunsuz bir yarın hediye edeceğini bana. Benim yarınlarım onların dünlerine benzemesin diye bekliyorum henüz, ışıyacağım elbet, alacakaranlık vaktidir şimdilik, bu derttendir belki de..... Sensizlik yalnızlıkmış, biliyorum... Nasıl da sabahlar gözbebeklerimde biri bilmezdim, bu sevdaya düşmeden önce. Bilmezdim bir adımlık bakış kadar yakınken bana, nasıl da uzak kalırsın. Ah bu mesafe geçer sevdamı da. Ufacık kareler var hayatımdan alınma; kiminde bir kaçamak bakışın, gülümseyen yüzün ya da, şöyle uzaktan yürüyüp gidişin kimindeyse. Öyle büyütürüm ki gözümde, hep gözümde, bu derttendir belki de..... Sensizlikmiş yalnızlık, bilmezdim... Gözlerimi bir kırpışımla yanaklarımı ıslatan sanma ki yağmurdur. Onda da bir parça sen var, bir parça düş ve gelecek bir parça. Anlayacağın, üç nokta (...). saçlarımdan tel tel süzülendir yağmur. Nasıl da ıslakmış yaşamak bilmezdim, bu sevdaya düşmeden önce..... Bu sevdaya düşmeden önce, bilmezdim... Sensizlikmiş yalnızlık... 
|
|
#2
16 June 2009, 12:52
|
|||
|
|||
Cevap: İLişme Yalnızlığıma ...
 yar yaralarıma sebebsin yaralarıma merhem yokluğunda yok oluşlarımı mı anlatayım sana hasretinle geçen her an yok olan umutlarımı mı? karabasan gecelerde gözlerimden yağarken kanlı yağmurlar hep aynı sahne beynimde gidişin tek kelime etmeden her gidiş bir bitişmiş her bitiş bir yok oluş anladım yar yüreğimde kangrene dönüşmüş yaralarıma sebebsin
|
|
#3
16 June 2009, 12:53
|
|||
|
|||
Cevap: İLişme Yalnızlığıma ...
 Kendimi kaybettim...kaybettikLerimin hesabını kaLbimden çekin biLdiğim kadarıyla Limitsizim ,enkaz doLusu depRemsiyonLaRdayım....
|
|
#4
16 June 2009, 12:54
|
|||
|
|||
|
Cevap: İLişme Yalnızlığıma ...
Seni düşünürken kor ateşlere salıyorum yüreğimi…
Yanıyor, yanıyorum… Gözlerini çiziyorum, arkasına saklandığım cümlelerime… Söndürüyorum ışıklarını yalnızlığın, rüzgarına kapılınca hayalinin… Seni görebilmek adına gözlerimi yumuyorum geceye… Dalıyorum bitmesini istemediğim derin uykulara.. Sen değil, Sana yakıştırdığım sevgi(m), huzuru getiriyor dünyama… Sevginin tonlarını iliştiriyor, ruhuma… Açıyorum gözlerimi, gideceğini bilerek.. İzin veriyorum, bensizliğe hazır duygularına… Beni hissetmiyorsa yüreğin, Ne gerek var, içi boş varlığına…? İşte şimdi uyandım… Sen’li hayatın ortasını bulamadım ki.. Bir o yana, bir bu yana çekiştirirken sevgim(n)i, Kırık dökük aynalara takıldı gözlerim.. Gizli kapılar arkasına tutundu umutlarım… Sen bilmiyorsun.. Kendimden bile gizlediğim kuytuları var, gülen gözlerimin... Hüzüne çalan renkleri var yüreğimin… Senin göremediğin, yıkıntılarım, Sende tutuklu korkularım var benim… Birde, Sebebine dahil olamadığın, mutlulukları var yüreğimin… Görmesen de ‘sana’ kapalı kapılarım var benim…
|
|
#5
16 June 2009, 12:55
|
|||
|
|||
Cevap: İLişme Yalnızlığıma ...
 Ben her zaman ağlamam ama sen giderken iş değişiyor . Bitiyordu. ... Bitiyordum. Bana ait ne varsa ya eksiliyor, Eskiyor. Yaşlanıyorum. Hiç kurumadan, Güneş yüzü görmeden... Yaşlanıyorum. Bir hüznün gölgesindeyim. Adın duyulmuyor ve adımı haykırmıyorsun. Bitmiyor karabasanlarda adını haykırışlar, aynı sancıyla geceyi sabaha katışlar, yalnızlık! Bu eksiklikte gel de yaşlanma! Sonra uzak bir ülkeden haberler salıp, bilmem hangi gelecek zamanda, güzel olacağından bahsediyorsun anların. Lakin... Geçiyor ömründen anlar, Anlarda dünler, Bugünler dündeler, Yarınların geleceği de farksız... Buna rağmen! Koca koca adımlarla sana göndürüyorum damlaları... dediğim gibi işte;Ben her zaman ağlamam ama sen giderken iş değişiyor .
|
|
#6
16 June 2009, 12:55
|
|||
|
|||
Cevap: İLişme Yalnızlığıma ...
|
|
#7
16 June 2009, 12:56
|
|||
|
|||
Cevap: İLişme Yalnızlığıma ...
 Gün yine yokluğunu giydi üzerine… Her zaman olduğu gibi bugünde sensizim. Sensizliğin o soğuk duvarı ile karşı karşıyayım. Sonbahar mevsiminde olalım veya yaz mevsiminde olalım benim için sen yoksan, ben halen soğuk günleri yaşıyorum, yanımda olsaydın eğer mevsim yaz olmuş ya da kış olmuş fark etmezdi benim için, içimi ısıtan sen olduktan sonra isterse bedenim soğuktan tir tir titresin umurumda değil. Ellerim ve yüreğim üşüyor… Şimdi yokluğunu soluyorum aldığım her nefeste. Isıtamıyorum yüreğimi, sen yokken yanımda, sen yanımdaymışsın gibi yapamıyorum. Her gün bir önceki günden farksız, her şey anlamını yitirmiş, ben kendi içimde kaybolmuşken bu kadar ya sen neredesin? Ne yüzünü, ne ellerini, ne de yüreğini hissedebiliyorum bu soğuk sonbahar mevsiminde. Oysa seninle tanıştığımda etraf karlarla kaplıydı o gün yüreğimi ısıtmıştın. Seni seviyorum derken. Soğuk olan ellerim ellerinde kaybolmuştu. Oysa şimdi, şimdi yokluğun hâkim bende, seni yüreğimin en güzel yerinde yaşamak isterken, senli düşleri yaşamak niye? Her yeni günde sana uyanmak varlığını solumak istiyorum. Varlığınla bu acıları yüreğime ektin, şimdi yoksun. Neredesin? Çok mu uzaktasın? Yüreğim halen sendeyse bu kısa mesafelerde uzak olmak niye? Yüreğime ektiğin sevgin artık durmadan kan kaybediyor, ilacı olsa, merhemi olsa, doktor çare bulsa gideceğim yüreğimde ki kanayan yaramı iyileştirmeye, ama yok, yok işte. Yüreğim senin sevginle mutlu olmayı isterken bıraktığın acılarla birlikte kan kaybediyor. Canım çok acıyor. Verdiğin ya da bana veremediğin sevginle kapanmayan bir yara açtın sevgi dolu olan yüreğime. İnan bedenimi bir kör bıçakla kesseler bu kadar acı çekmezdim. Paramparça etseler bedenimi canım inan bu kadar çok yanmazdı. Yavaş yavaş ölüyorum sanki hiçbir şeyden tat alamıyorum, hiçbir şey zevk vermiyor bana. Sevgi denilen o güzel duyguya lanet ediyorum bazen. Sevmeye, sevgilinin yanında olmaya lanet ediyorum işte. O kadar soğudum ki; bir buz dağı oluştu yüreğimde. Yüreğimde hissettiğim duygular birer birer sönüyor, sevgi, mutluluk, huzur… Bana kalan duygular ise hüzün, gözyaşı, acı… Oysa ne umutlarla, sevgi dolu kalbimle çıkmıştım senin karşına. Seni çok sevmeye söz vermiştim kendime. Seninle olmak, seninle gülmek, omzunda ağlamak... Seninle paylaşmak istedim bu hayatı… Ben sen dedikçe yok saydın beni, sen benim küçük ama içinde kocaman sevgi barındıran kalbimi görmedin. Nasıl yanmasın yüreğim, nasıl dolmasın gözlerim. Ağlamak her şeyi düzeltmiyor. Sadece kendimi üzüyorum, kendi yüreğimi eritiyorum günden güne. Gece yine bana seni hatırlatan “sensizliği” giydi üzerine. Yine her gece olduğu gibi seni anlatıyorum yıldızlara, sensizliği soluyorum her nefes alışımda. Sana olan bu derin sevgimi, özlemimi anlatıyorum gecenin hüzün kokan sessizliğinde. Sen bana bu kadar uzakken çareyi gecenin karanlığında yıldızlarda arıyorum çaresizliğimi. Gecenin karanlığında resmini çiziyorum soğuk taştan duvarlara, gerçekleşir ümidiyle. Yanıma gelip ellerimi tutarsın diye, sensizlikte buz tutan yüreğimi gülüşünle ısıtırsın ümidiyle… Umutlarımı iyice yitirdim son günlerde… Döneceğine dair umutlarım bitmek üzere, sana olan özlemimi anlatıyorum beyaz kâğıtlara, oysa sana anlatmak isterdim içimde sana karşı atan sıcak yüreğimin özlemle solan çiçeklerini. Ya “Kal” de, ya da “Git.” Artık sonu olmayan bu çıkmaz sokaklardan kurtar beni. Varlığında yokluğunu yaşamak ne kadar can yakıcı biliyor musun? Bu mahkemede en ağır cezayı ben alacağım, cezam ise seni yüreğimde saklamak olacak. Seni seveceğim her an. Gülüşüne, ellerine hasret seni yaşayacağım ama sensiz… Her geçen saniye kanayan bu yaramı daha da büyütecek, kanayan yaralarıma inat ben seni seveceğim… Gitsen bile sevgili. Sen benden gitmedin, halen yüreğimde yaşamaktasın anlatılmaz bir sevgi ile… Ödediğim bedel sensizlik, yalnızlık, aşksızlık. ve dedim ya bugün dilimde bir şarkı var adı oldu yalnızlık...
|
 |
|
|
Hybrid-Şeklinde
