|
|
|
|
|
#1
9 October 2008, 13:37
|
|||
|
|||
Yaşlandık...
 Yürüyorum... Yol mu uzun, yoksa kısa mı ayaklarım... Düşünceler belirsiz Yürüyorum... Belki de anlamsızca, manasızca... Yolda ansızın düşen ben olmayayım dünkü adam gibi? Ne farkım var ki ondan... Belki birkaç nefes daha fazla, birkaç adım Ve sonra... Son söz, gençliğime doyamadım... O derin kuyu, Ben de düşmeyecek miyim herkes gibi... İki metre mi? Nasıl dururum ben orada? Sığamazken dünyada... Ölüm, benim tek bekleyenim Ben yürüdükçe o koşar O koştukça ben yürürüm... Buluşacağız bir zaman... Yürüdüğümün farkında değilken Gönlüm nerelerde koşuyor nasıl anlarım? Dostlarım, canlarım... Rüzgâr okşar, saçlarımı Bilmiyordum ellerinin bu kadar sıcak olduğunu... Rüzgâr... Senin gibi de değilim, Savrulamıyor, savuramıyorum... Seviyorum ama biliyorsun söyleyemiyorum Sevdiğimin bile farkında değilmişim Çiçeğim ama biliyorum gül değilmişim... Karanlık koyu... Üç insan boyu... İçimde yanmayı bekleyen bir ışık Olamaz! yüzüm ne kadar da kırışık... Dünya... Olmamalısın bu kadar karışık... Aynı yol... Farksız... Taksi yine aynı yerde... Duraktaki insanlar da aynı ama Değiller on sene öncesi gibi Ağaran saçları mı? Kırışan yanakları mı? Eğilen dudakları mı? Çözemiyorum... Yok, yok on sene önceki ben ben değilim şimdi... Omzum çökmüş genç değilim ben şimdi... Ben, ben değilim şimdi... 
|
 |
|
|
Hybrid-Şeklinde
