|
|
|
#10
|
|||
|
|||
![]() Herkesten kaçtığım bu yabancı şehirde yalnızca yağmurlar düşler tanıdıktı. Yağmurlarda düşledim seni .Yine yağmurlu bir gün…Sokakta yağmura rağmen bir çok bilmediğim yüz bu şehirde birçok bilmediğim adres…ama bildiğim ama uğradığım ama sığındığım yine yalnızlık… sensizlik… ağaçlar bile yabancı buralarda. Mevsim hep sonbahar ağaç yaprakları hep sarı. sende bıraktım bu kaçışta da güneşi gökkuşağını yıldızları…ve yeşillerimi. Yüreğimin gözlerimin yeşillerini bıraktım bu kez isteyerek bir yağmurlu günde getireceksin diye. Çünkü sen hep yağmurlarda bulurdun beni. Bu son kaçış diyor bu yabancı şehir son durağın diyor bu kez yüreğinin emaneti yeşillerini bir kutuya koyup getirmeyecek diyor yağmurlar… Yüreğim gelecek yeşillerimi getirecek bu yabancı şehirde de bulacak beni diyor. Bu kez acıları bir bavula sıkıştırıp kaçmak yok gözyaşlarını başrolde oynatmak yok diyor yüreğim. Yağmur azalıyor gözlerim camda…gelecek diyor yağmura inanmıyor yüreğim. Yağmur azalıyor… senin uğruna savurduklarımı getiriyor yağmur… Bu yabancı şehirde kapımı çalan eskiler oluyor …ama kaçarken bıraktıklarım acıların yanına sığdıramadıklarım onları getirmiyor yağmur… Yağmur azalıyor kapımı çalan olmuyor yeşillerim hala sende peki sen neredesin? Artık yağmur yağmıyor… Artık tanıdık bu bilmediğim gökyüzü…seni beklemekten seni düşlemekten yoruldu yüreğim. Artık vazgeçti yüreğim yeşillerden vazgeçti kaçarken unuttuklarından. Öğrendim gözyaşlarıma hâkim olmayı acıları rafa kaldırmayı. Sensizde oluyormuş demek ki öğrendim. Artık yoksun düşlerimde… Artık kaçmıyorum ve biliyorum sensizlik bu şehirmiş. Öğreniyorum yaşıyorum kaçmıyorum. Alışıyorum bu şehre.. |
|
|