#1
|
|||
|
|||
Aşk kir tutmaz…
Her şey kirlenir… Aşk kir tutmaz… Aşk sadece yaralanır… Bir göz bir gözü ağlatır, bir yürek bir yüreği kanatır, gün gelir her şey kirlenir; ama aşk kir tutmaz. Aşk sadece yaralanır… *** Yalnızlık kaldırır bir çok cenazeyi… Bir söz bir başka sözde kirlenir, arınır… Bir dokunuş kalır bazen bir başka dokunuştan miras… Bir el bir başka elde unutur sıcaklığını ve gün gelir her şey kirlenir. Ama aşk kir tutmaz; aşk sadece yaralanır. *** Bir gözyaşı kasesi gibi gece, sabaha kadar ağlayanlarla kalır… Bir yıldız kayar… Bir rüzgar eser… Bir yaprak düşer… Bir çiçek açar… Her şeyden geriye bazen bir kahır kalır ve bir gün her şey kirlenir ama; aşk kir tutmaz, aşk sadece yaralanır. *** Göz düşer sözden arlanır. Dil düşer dilden harlanır… Zaman kılıcıyla böler insanı sarı-sıcak fotoğraflara… Bazen bir gecede simsiyah saçlar karlanır… Üşüyen bir serçe gibi pencere kenarında beklemeye asılır kalır ve bir gün her şey kirlenir. Ama aşk kir tutmaz. Aşk sadece yaralanır. *** Bir tabuttan geçer ölüm… Bir mezardan insan… Kapıda kalır bazen yaşamak denilen kutlu macera… Bir çocuk kayıp düşer, dizlerini kanatır… Çocuktan çok taşın canı yanar belki ama bir gün… taş aynı kalır… Her şey kirlenir… Aşk kir tutmaz, aşk sadece yaralanır… *** Masal olur yaşlananlar… Bir hüzün kalır… Miras paylaşılır… Hasret umuda hep uzak kalır… Kalan aldanır, giden ardadır… Derin bir suskunluk içinde her şey hece hece kanar… Kanmaz susuzluk denizleri içse de… Her şeyden, herkesten bir iz kalır… Toprak ayaklar altında hep yastadır… Dem be dem içerler ruh bedene; beden ruhtan azade, bir nefes kalır… Gün gelir her şey kirlenir. Aşk kir tutmaz. Aşk sadece yaralanır… Gelen kimdir? Giden kim? Bir hicran kalır… Vurur insan kendini yokluğun duvarlarına yokluk kalır… Kanayan neftsen, bir Adem bir Havva kalır… Kalmaktan gitmeye hep vakit kalır! Sonra gün gelir her şey kirlenir; kalır… Aşk kir tutmaz; aşk sadece yaralanır! Bu yüzden aşk gider, insan hep kalır! İnsan hep kahır!.. Aşk kir tutmaz aşk sadece yaralanır! |