|
|
#1
23 December 2008, 12:52
|
|||
|
|||
Susacak Var
Artık... Geldiğinde ben olmayacağım...
Sanırım sen de gelmeyeceksin ya zaten… Hiç gelmedin! Ama hep beklendin  en özel kuytularda ağırlanmak için…Ben yine de bir ümit bekledim. Gelirsen sesini duymazsam geri gidersen diye kapılarımı hep açık tuttum. Gelmedin ya da ben görmedim geldiğini…Beynim düşüneceği milyarlarca şeyi düşünmüş; kalbim atacağı milyarlarca atışı yapmış gibi sanki…Kendilerine tanınan zamandan çok önce... Çok yoruldum seni beklemekten gelmeyeceğini bile bile beklemekten.Gülüşündü beni hayata bağlayan. Yıllar boyu hayalimde beni yaşatan. Sensizlikle oluşmuş bir hastalık vardı içimde. Bu amansız hastalıktan daha kötüydü. Beni içten içe kemiren benim yıkılmama sebep olan bir hastalıktı. Tıbbın mucizeleri belki beni iyileştirebilirdi ya sensizliğin ilacı ve mucizesi neydi ki?... Sen miydin?... Ya da benim seni içten içe sevmem miydi? Acaba…Artık geldiğinde ben olmayacağım… Seni senden seni sevebilme ihtimali olan herkesten daha fazla sevmiştim. Bu muydu seni benden alıp götüren. Beni de dipsiz kuyuların içine atan. Bu kadar çok sevilmek korkutur mu insanları kaçarlar mı senin gibi… Her şeyi yarım bırakıp gitmek bu muydu marifet kaçmak mıydı sana yakışan bumuydu?Artık geldiğinde ben olmayacağım… Neleri unutmadı ki bu yürek seni de unutacağım. Yerini başka bir yürek alacak elbet. Hep böyle yarım kalmayacak bir gün tamamlanacak. Unutup seni de mezara göndereceğim.Artık geldiğinde ben olmayacağım… Sen kendi dünyanda başka hayatlar yaşarken benim dünyamda artık ölmüş olacaksın. Kapılarımı artık başkası çalacak… Belki onu da çok seveceğim belki o da kaçacak bilmiyorum! Sensiz bir dünyada yaşamak istiyorum. Artık gelme… 
|
|
#2
23 December 2008, 12:54
|
|||
|
|||
Cvp: Susacak Var
Bugün sensiz
sensizliğe uyandım.. Kayalara çarpan dalgalar misali.. İçimde fırtınalar koptu. Sensizliği hak etmemiştim! Ne nefes almayı ne de yaşamayı.. Sensiz sensizliği yaşarken içimde hep SEN vardın! Bu nasıl sensizlik?! Şimdiii sensiz "sensizliğimi" noktalıyorum... Gidiyorum.... Zor olsada başarmak için uğraşıyorum.. Kendimde büyük azim görüyorum. Bundan olsa gerek.. Kendime güvenmesem bırakamazdım senioysaki.. Ama artık çok geç.. Sensizliğe her sabah uyanışımda sanki sensizliğin rüyasında.. Her sabah uyandığında ayrı bir rüyada... Biliyorum.. İmkansızdın sen! Anlamalıymışım önceden.. Yanılmışım bakışlara oysaki.... Bitti işte bir gün daha.. Ayrılık vakti geldi çattı. Gidiyorum işte yokluğuna.. Elveda.... Zordur elvedalar.. Basit gibi görünen zor bir denklem..Çözünmesi zor bir soru..Çözmeye çalışan iki şahıs..Ve yine sonuç vermeyen formüller... Sırf bunlardan usandığım için gidiyorum(!) Belki başka bir yerde başka bir zamanla ve başka bir kişiyle çözmek umuduyla gidiyorum.. Sana yakışan vedalar bırakıp gidiyorum.. Sonu geldi yine işte.. Sen zaten bilmesen de.. Çölümdeki suyum da kurudu. Bana artık "elveda"lar yakışır oldu... Bazen kolay gibi göründüm ben sana..Aslında öyleydim..Herşeye herkese hayır diyebilirdim ama bir sana lafımı geçiremezdim. Acizliğimden! Yoksulluğumdan! Kimsesizliğimden! Ama artık herşeyin farkındayım.. Bilerek isteyerek kalbini gömüyorum.. Yaşamda ve ölümde hastalıkta ve sağlıkta herşeyi bilerek ; GidiyoRuM.... GÖZÜN AYDIN..ARTIK YOK'UM..!!
|
|
#3
23 December 2008, 13:02
|
|||
|
|||
|
Cvp: Susacak Var
Satırlara sığmayacak kadar güzel şeyler yaşamadık biz senle… Küçük sevinçlerden büyük keyifler alsak da birkaç dakikalık bile olsa sefasını süremedik hiçbir zaman.
Ya güvensizliği konuştuk ya ayrılığı. Ve sen hep kendine yenildin ben sana yenilmemek için kendime tutunurken. İyi yanlarından çok kötü yanlarıyla koskoca bir dört yılı paylaştık. Ben gelecek kaygısıyla sen tutarsızca yaşadın hep.Ve hak etmediğin kadar çok sevilmekteydin. Önce kendini aldın içimden. Ve ayrılırken bile gözyaşlarımdan mutluluklar dünyası kurdun kendine. Ve sana yüreğim suskun kalırken tek bir ah ettim. Aldığın canın hesabını ver” diye. Ve sen gülümseyerek cevap verdin “bana ait tek bir şey kalmayacak sende” diye. Ve şimdi hesap veriyorsun kendine. Üstelik ölümle savaşırken. Hadi göster kendini… Göster gücünü… Hadi ölümü de yenecek kadar yürekli ol… Hadi kanser denilen illete kafa tut… Hadi başarabilirsin sen bunu. Beni sevgimi yok etmeyi başaracak kadar güçlü olan senin önünde ne durabilir ki…Hadi tutun hayata ne olsa sen kendinden başka iki hayata daha sahipsin. Ben ve aşkımın tüm ömrü seninle… “Tüm yaşatmışlıklarına tüm yaşamışlıklarıma rağmen bugün hala senin için ağlayabiliyorsam bu seni hala çok sevdiğim için değil… Bu yaşayıp da göremediklerini görebilmen için”
|
Normal
