AĞlayacak Kİmsesİ Yok
Hoca’nın karısı hastalanmış. Hoca her gün eve gelince başucuna oturup ağlarmış.
Komşu kadınlar:
— Efendi, demişler, ölümcül bir hastalığa yakalanmış değil ki... Üç beş gün sonra iyileşir kalkar. Üzme kendini bu kadar.
Hoca başını sallamış:
— Bırakın da şimdi vaktim varken ağlayayım, demiş. Bakarsınız, zamanı gelince işten güçten fırsat bulup ağlayamam. Zavallının benden başka ağlayacak kimi kimsesi de yok!
Komşu kadınlar:
— Efendi, demişler, ölümcül bir hastalığa yakalanmış değil ki... Üç beş gün sonra iyileşir kalkar. Üzme kendini bu kadar.
Hoca başını sallamış:
— Bırakın da şimdi vaktim varken ağlayayım, demiş. Bakarsınız, zamanı gelince işten güçten fırsat bulup ağlayamam. Zavallının benden başka ağlayacak kimi kimsesi de yok!