Mecnun’un Bedeviye verdigi ibretlik ders

Mecnun çölde Leylasinin hasretiyle avare avare gezerken namaz kilan bir bedevinin önünden geçer. Bedevi kildigi namazi yarim birakarak ayaga kalkar ve Mecnun ile aralarinda söyle bir konusma geçer.

Bedevi:Allah kahretsin seni.Dininin sana ögrettiklerini unuttun mu? Namaz kilan bir insanin önünden geçmenin günah oldugunu bilmiyor musun?

Mecnun: Bagislayin beni.Etrafimi göremez oldum.Görevlerimi yapamaz oldum.Aklimda sadece ve sadece askim var.

Bedevi: Dünyadaki askini unut. Allah’i düsün.Yoksa cehennemde cayir cayir yanarsin.

Mecnun: Tapmanin aslini ask olusturur.Ancak ask doruga ulastiginda tapmaya dönüsür.Oysa sizin yaptiginiz sey sadece “sekilde” kaliyor.

Bedevi: Ne dedin..! Ben namaz kilmasini bilmiyor muyum yani..!

Mecnun: Kizmayin lütfen..! Ben Leyla’nin askindan senin namaz kildiginin farkina bile varamadim. Ama sen Allah’a dua ettigini iddia ediyorsan önünden geçtigimi nasil fark ettin.

Gerçek inanç güç bir seydir. Insan dua ederken dünya islerinden arinmalidir.

Benim askim senin ibadetinden daha yüce! der ve çölde yürümeye devam eder.

Bedevi Mecnun’un ardindan seslenir:

Bir dakika dostum. Sen çok haklisin. Allah senden razi olsun. der ve Mecnun’un elini saygi ile öper ve son sözü söyler. “Bana gerçek ibadetin nasil olacagini ögrettin”.