Selamu Aleykum
İstemek...İnsanoğlunun en fazla değer verdiği zevki.
Genelde isteriz,şan ve şöhreti,paramızın olmasını,başkasının gözüne hitab edecek güzel elbiseleri,şehir merkezinde tur atarken elalemin ibret ve esefle bakacağı bir arabamızın olmasını..Hatta sırf isteklerimizi elde etmek için bazen birbirimizle kavga eder,gerek görürsek birbirimizin kanını bile dökeriz.
Ütülü Elbisemizin ütüsü bozulmasın,kırışmasın diyeAllahın emri olan namazı,Allaha secde etmeyi bile terketmeyi isteriz.Gaye sadece güzel görünmek,yakışıklı görünmek,tabiri caizse jilet gibi kıyafetimizin olduğunu başkasına göstermek..Göstermek isteriz ne kadar kudretli,zengin ve çağdaş olduğumuzu..
Namazı elbisemiz kırışmasın diye terketmeyi çağdaşlık,onlarca fakir ve yiyecek yemeği bile olmayan insanın gözü önünde lüks arabamızla gezmeyi zenginlik,sahib olduğumuz tahtadan yapılmış bir koltuk,masa ve sümenden müteşekil olan odamızda ihtiyaç sahiblerinin işini görmek için ceplerinde bulunan bir kaç kuruş parayı alabilmek arzusuyla yanan ciğerlerimizi tatmin ederken,akşamleyin o insanın evine yemek götürmeden gideceğini bile düşünmeden yaptığımız o rezil hareket yani rüşvet almayı ise kudret ve güç sanırız.
Oysa,bir gün bile bazı şeyleri sadece Allahın rızasını gözeterek isteyemez miyiz.? Tek bir şeyi bile nefsimiz istedi diye değilde Allah rızası için yapamaz mıyız.?Bırakalım elbisemizin ütüsü bozulsun.Hatta secdeye varırken korkusundan dizlerimiz yırtılsın.
Malımızı ihtiyac sahibi birine veya birilerine verirken gönlümüzden mutluluk hissini isteyerek mutluluğu sadece gösterişte değilde paylaşmada arasak fena mı olur.?Mutluluk ve sevinmek sadece bize mahsus değildir.Bırakalım ve sebeb olalım da hiç sevinememiş ve mutluluk kelimesine yabancı kalan garib gönüller de sevinsin.Sahib olduğumuz yetki ve mevkiyi kullanarak insanların muvaffakiyetlerini ve mutluluğunu engellemek yerine onlara yardımcı olsak bir şey mi kaybederiz.?yoksa işi görülen vatandaşın bize edeceği duaları duymak istemiyor muyuz.?Tek bir insanın bile ALLAH RAZI OLSUN demesi ne kadar büyük bir nimet.
Netice itibari ile,kendimizi sadece istemeye adapte etmek egoistlik olur.İsteklerimiz kadar verdiklerimiz olsunki mahşer meydanında borçlu çıkmayalım...