|
|
|
|
|
#1
9 October 2008, 16:31
|
|||
|
|||
güne$in çocuguydu..
acI ve hüzün bana bakIyordu, güLümsüyordu,
bazen bir yoLcu oLuyordu, yoLunu buLamIyordu, bazende kendini arIyordu, ama hep kayboLuyordu, sevinçLerini ya$ayamIyordu, denizin mistik kokan derinLikLerine daLIp daLIp kayboLuyordu.. oysa o güne$in çocuguydu hüzünLü oLsa biLe mutLuydu, parLayan bir yILdIzdI, çevresine devamLI I$Ik saçIyordu, yüzündeki mutLu ya$amI hep payLa$Iyordu, acILarI ise hep bir yere bIrakIr onsuz ya$amaya çaLI$IrdI... o derin bir yitikti, o güne$in çocuguydu hüzünLü ya$ayamazdI... hayaLerini dü$Lerinde ya$Iyordu, o yitik sözcükLere hep orada bir anLam veriyordu, herzaman mutLu bir tabLo çiziyordu oysa o hep mutsuzdu.. karamsarLIk ve eLemLi yaLnIzLIk yüzünden eksik oLmuyordu, onunLa ya$Iyordu, onunLa kaLkIyordu, o güne$in çocuguydu, sessiz zamanLarIn sesi oLuyordu, yaLnIzLIkLarIn mutLu göLgesi, soguk geceLerin mehtabI oLuyordu, sonbaharI terkeden, baharIn ba$LangIcI oLuyordu... gündüz agLamazdI, oysa o hep gece agLardI, derin derin agLardI, kimseLer göremezdi, gözya$LarI bir seL oLup bize akardI, ama ne oLursa oLsun ya$amIn güLümseyen yüzü oLdugunu unutmazdI, o güne$in çocuguydu, a$kLarIyLa, acILarIyLa, hüzünLü bakI$LarIyLa bize mutLu bir yarIn oLmaya, hayaLerimize girmeye devam edecekti... o güne$in çocuguydu, çünkü bizi derin bir maviLigin ortasInda rüzgarIn uguLtusu iLe bir ba$ImIza bIrakamazdI... o kadim diyarLarIn hüzün kokan sessizLigiydi, hüzünLe hüzünLenen, kederLe kederLenen, a$kLa $ahLanan, agLayan iLe agLayan, masum bir çocuktu, yüzündeki çizgiLi tebesüm hiç bitmiyordu, ÇÜNKÜ O GÜNE$İN ÇOCUGUYDU.. 
|
 |
|
|
Hybrid-Şeklinde
