|
|
|
#11
|
|||
|
|||
|
Hecelere bölsem de seni
içimden söküp Atamıyorum ki! Adın bölünüyor ama aşk çarpıyor beni... Zoraki bir tebessümün ardından tatlı bir Sohbet ve anason kokusunun Sarhoşluğuyla başlamıştı her şey... Yanmıştık yakmıştık... Bir kış günü içimizi umutla ve tutkuyla Sıcak tutmayı başarmıştık... Sonra dört koca sene geçti... Ayna olduk birbirimize... Ağladık yalvardık bağımlı olduk Ayıldık... Sebebini bilmediğimiz acıların tüm hırsını Zamanla birbirimizden aldık... Adın aşktı senin biliyordum... Önce başımı döndüren sonra hayallere Sürükleyen... Zaten ilk görüşümde sürmüştüm umutlarımı Tılsımlı gülüşüne... Sen benim yanımda kendin gibi kalabilirken Ben de senin yanında kendim olabildim... Birbirimize gösterdik maskeleri çıkmış Halimizi... Sırlar paylaştık sır gibi adı mühürlü bir Duygu yaşadık... Biliyorum bitmeyecek bendeki bu aşk. Biliyorum sönmeyecek sendeki aşk... Aramıza ne girerse girsin Düştüğümüzde karanlık kuyulara Yine el uzatacağız yardım edeceğiz Birbirimize içimizdeki tutkuyla... Ne sen çıkarabileceksin beni tam anlamıyla Hayatından Ne de ben seni sileceğim aklımdan ve Ruhumdan... Ne sen maskenin yırtılan köşesini başkasına Gösterebileceksin Ne de ben... O halde; Yine acıyla yine aşkla yine tutkuyla ve Yine şefkatle Bir gün tekrar sarılacağız yırtılan Maskemizden sıyrılmak için birbirimize... |
| Seçenekler | |
| Stil | |
|
|