|
|
#31
4 January 2009, 13:19
|
|||
|
|||
Cvp: AŞk TadıNDa(Arşiv)
Seni ve senli günleri anımsattı akşam güneşi
onca zamanın ardından eskimeyen bir düşüncesin şimdi insan her gün anımsarmı aynı gözleri seni seviyordum ve senin haberin yoktu saçlarını izliyordum uzaktan  kulağının arkasına düşüşü ve burnunherkezden başkaydı işte..güldüğü zaman yukarı bakardı yukarı kalkan başın ve bakışların vardı ne güzeldiler sen bilmiyordun...ben seni seviyordum.. kalbime sığmıyordu aklımdan geçenler duvarlara vitrin camlarına kaldırımlara çarpıyorlardıgeri dönüyordu çoğalarak senin sesini duyduğum zamanlarda erteliyordum herşeyi herşeyi erteleyişim oluyordunkalp ağrısı oluyordun ben seni seviyordum sen bilmiyordun sevinçlerim oluyordun arasıra sen hiç bilmiyordun sonra herhangi biri oldun bütün sevinçlerim bittikten sonra yağmurlar yağdı serin haziran akşamları derken bir gün uzaktan gördüm seni... saçların bana inat başın herşeye meydan okuyarak işte yine aynıkalbimi acıttı herzamanki gibi unuttum sanıyordum unutmamışım şimdi bunları anlatsa sana birileri kim bilir yada boş ver bilme en iyisi... 
|
|
#32
4 January 2009, 13:20
|
|||
|
|||
|
Cvp: AŞk TadıNDa(Arşiv)
Aldanışlar orada kaldı
aldatıldın ahın vardı Aldatıldım ahım aldı yalvarıldım vahım oldu Aldanışta masum oldun yalvarışta yüzüm soldu. Dikene battı yalanın ağzı yatsılarda mumlar öldü Düşümü böldü sevgi çölünün ölüme çeken o kavuran Nefesi akşamında leşime baktımPeşime takılan adını kazıdım ümidi çaldım ahı Yanıma vardı vahımı şarkı yaptım dinledikçe Ağladım gözyaşım!... İnsan umudu taşıdı kimisi kırdı umudu lakin Kiminin sahip olduğu tek şey oydu hepsi buydu. Yoksulluk korkusuyla ömrü servet peşinde Harcayanda gördüm fakirliğin özünü çevirdim Yüzümü dostumundu teklif düşmanındı ısrar Acaba nereye kadar sürer bu tekrarlar??? Yalanlara radar olsan neye yarar zararın dönüşü Kârın el mi sallar? Batan güneş yine doğar. Batan gemi yatan mezar azar azar kazar mezar Kumar umar arar yazar kader kime çıkarsa bahtı Tahtı kapar tanrı bunu hep yapar. Salla gitsin Arzular gemiler zaten batık yolla gitsin Mektuplar adresin mi kayıp? Zorla güldü âmâlar Ağlamak mı ayıp? Korla yandı umutlar geçen dünü Sayıp yor ki aklını hakkını sorgula düne bakıp? Kaç tabut gömülecek yeraltına ve kaç kişi Gidecek habersiz uzaklara? Kaç yalan yıkacak Güvenleri? Kaç satır yazılacak kader kitabına ve kaç dua Edeceksin tanrına kaç damla gözyaşı dökeceksin Uğruna? Kaç yarın bekleyeceksin? Sonralara kaç damla Gözyaşı?
|
|
#33
4 January 2009, 13:20
|
|||
|
|||
|
Cvp: AŞk TadıNDa(Arşiv)
Ne savaşlar verdim kendimle
bir Rabb'im şahit sor! ne zaman vurdum kendimi? en son katilim oldum her gece nedense sanırım sensiz bir geceye daha hoşgeldim... nedense biraz gerginim stresim yumruklarımı duvara çiviledi gözlerim kendimi saldı sanırım o an orada değildim... 30 dakika öldüm 5 dakika dirildim gözyaşlarımı yağmur sandım ıslandım meleklerimle fısıldaştım kolonyalarla koklaştım nedense son darbeyi kalbime attım kendimi 3 yerimden bıçakladım azami hırs yaptım nedense acımadım kendimle yeminleştim ve dişlerimi sıktım yumruklarımı sıkıp tırnaklarımı kırdım nedense en çok sigaramı aradım tek bir kelime edemedim özür dilerim seni üzmek istemedim en iyisi intihar edeyim dedim ettim 10 dakikalık yaşam molası verdim sanki Cennet'te bir serinlik kolası içtim ve sonra ilk uçakla Cehennem'e indim nedense en çok kusmak istemiştim senden utandım kendimle hiç bu kadar çetin savaşmamıştım kendimden köşe bucak kaçtım yaşama hakkımı sonuna dek mi kullanmalıyım Tanrı'm döner başım akar yaşım kar tutar saçım çölde hayratım duvarlar üzerime geldikçe kendimi 10 parmaklı bir surat yaptım ben ne savaşlar verdim kendime bir Rabb'im şahit sor ne zaman vurdum kendimi... en son katilim oldum her gece nedense…!!!
|
|
#34
4 January 2009, 13:20
|
|||
|
|||
|
Cvp: AŞk TadıNDa(Arşiv)
YİTİKLİĞİMİZE
Birbirimize dokunmalarımız korkak kelebeklerdir dokununca renkleri yıkılan... Çünkü küskün çocuklar inanmazlar. Ki inanmak küskün bir çocuğun en büyük kan kaybıdır. Susarım içimde bir yangın başlar. Dokunsam arta kalan sen kül olan ben. Taş duvarlar yanmaz bilirim. Büyük yangınların isini giyinirler. ama nafile hiçbir kalem ve hiçbir ben sonraki sayfada aynı sen’i bulamıyoruz. uzaklar hep uzak kalıyor sevdaya... sen yine de artık sesime düşme... Her gece gözlerimden hatıralar çalınmış. Bir denizci ağ atmış yalçınlaşmış düşlerime... Düşmüşüm. Bir ses... giden gitmiştir demiş... Susmuşum... Bir baharın bedeliydi bu... Kahraman Tazeoğlu
|
|
#35
4 January 2009, 13:21
|
|||
|
|||
|
Cvp: AŞk TadıNDa(Arşiv)
Acıyı görmek mi istiyorsun?
Gözlerime bak! Dudaklarımda söyleyemediğim sana ait duyguları Bana her fırsatta bıraktığın yokluğunun acısını fark edeceksin. O zaman anlayacaksın acının sende ne kadar masum durduğunu. Ayrı yetişmiş güllerin birbirine hasreti gibi Umutla kurudum sensiz. Ve sen hiç gözlerime bakıp beni sevdiğini söyleyemedin. Oysa sırf bu kelime için kurduğum hayallerdi beni hayatta tutan Bir boşluktan içeri girdim her gece Senli düşlerden sensiz karanlıklara süzülür gibi. Ellerin nasıldı? Küçük müydüler? ve parmakların ince uzun mu? Parmaklarını parmaklarımın arasında hissedip Seninle sahil boyu denizi hiç fark etmeden bir birimize bakıp yürüyemedik. Gözlerinin yeşilinde geleceğe dair hayaller kuramadan sadece umut ettim gözlerini görebilmeyi. Ve o gözlerinde ki ışıltıyla karanlık gecelerime yol göstermeni istedim. Acıyı görmek mi istiyorsun. Gözlerime bak! Ve yaşanmamış boşa geçen anların hüzünlü şiir'ini oku Kirpiklerinden sıyrılıp yanaklarına düşen dizelerimde. Bensiz yattığın o yataklarda benli hayaller kurma artık. Sabahlara merhaba derken beni seven bir şair var deyip gurur duy sadece. Ve hiç bilme o şairin senin için her gün defalarca öldüğünü. Ve bil ki insan sevdiğiyle beraber olacak mahşerde. Tek avuntum bu şimdilik. Dünyada olamadığım anları mahşere bıraktım ben Ben seni bu dünyalık mı sevdim sandın? Ölüm'müş terk edilişmiş umurumda değilgelme istersen. Nasılsa bir gün hayat biletimi kestiğinde Kavuşma vakti olacak benim için ölüm. Dudaklarımda ki acı tat? Yoksa acı bir tebessüm mü olacak sana ulaşmayı beklemek? Ne yazık hiç bilemeyeceğim. Acıyı görmek mi istiyorsun? Gözlerime bak! Sen uzakta çok uzakta Bensiz bir yaşamın anlamsız günlerini yaşamaktasın Benim gibi. Seni seviyorum Gerçeğin ta kendisi bu iki kelime Sırf dudaklardan çıkması istenen değil de İçimde taa içimde senin için atan bir kalbin feryadı Haykırışı bu sevdiğim. Sana ulaşamasam da Biliyorum ki zavallı kalbim Sana ait her şeyi saklıyor en gizli yerlerinde Kanlı ve uykusuz gözyaşlarımın Her gece aynalardan süzülmesi gibi acı veriyor uzaklarda oluşun. Biliyorum beni sevdiğini Acıyı tattığını da benden uzaklarda Ama hiç bana sana ait bir şeyi vermedin? Acı tek taraflı olsaydı Ne yürek dayanırdı ne yaşamın bir anlamı olurdu. Ama yokluk kötü sevdiğim. Bir beden olmak isteyen yüreklerde ayrı ayrı yaşamak kötü. Sana her fırsatta koşmak isterken beni durdurmaların Yüzüne hasret kaldığım günlerde Beni ısrarla kırışlarını hiç anlamış değilim. Eminim yine okuyunca bu şiirimi büzeceksin dudaklarını Ve eminim ağlayacaksın. Ağlamak seni ben yapar sevdiğim Ve beni sen yapanda içimde senin için yanan bir kalple yaşamak. Her gün Üsküdar'da oturup kendimi dinlerim Oysa konuşan sendin hep benimle Ne martıların vapurlara takılışı Ne işportacıların bağırışıydı fark ettiğim. Ben denizi seyrederken gözlerinde boğulmayı sevdim. Yosun tuttu gözyaşlarım sensizliğin dalgalarında. Gözlerim ve ben her Üsküdar'a inişimizde Bir gün seninle bir bankta oturup Sadece ve sadece hiç konuşmadan gözlerine bakmak istedik. Kaç zamandır bir hüzün dolaşıyor odamda. Duvarlar bir şeyler söylüyor sanki Adım adım yok oluşumu izliyorum Her batan güneşin karanlığı getirmesiyle. Sabahlara kadar uykusuz gözlerimle uzaklara karanlıklara bakıyorum mütemediyen Kayan her yıldızda tek bir şey diliyorum? Ve Senin için yalvardığım namazlarda secdeye kapanıp Rabbime ettiğim dualarım Tuttuğum dilekle aynı olması ve sonra umudumu yitirmeden Rabbimin bir bildiği var deyip Kabul olmadığında dualarımın Tekrar tekrar yalvarmalarım. Seni okyanusların diplerinde Bir midyenin içinde ki İnciyi görme ihtimalimin olmadığı gibi kabul ettim aşkım Ve seni hiç ulaşılamayacak dağların zirvesinde Koklayamayacağım bir çiçek olduğunu fark ettiğimde Tek bir şey düşündüm? Dokunamadan tenine Öpemeden öpülesi dudaklarını mahşere erteledim vuslatı. Ben o kargaşada ne yaparım bilmem ama İnsan mahşerde sevdiğiyle beraberdir derler Seni seviyorum meleğim. Acımasız olan ne sensin ne de ben Bize gümüş tepsiyle sunulan hüzünlü bir hayat sadece Ve kabul etmesi zor olan bu ayrılıklara katlanmak sanırım. İnsan yaşamın değerini Yüzü ve kalbi güldüğünde anlıyor Anlıyor ki ölüm sadece toprağa girmek değil Ve nefesi kesilene kadar yaşadığı her şeyin Gözlerinin önünden geçmesi değil. Ölüm sensizliğin sadece yaşarken verilen cezası sevdiğim. Seni bulduğumda sevgi anlam kazandı Her anımsadığımda yaşamamım oldu gülüşlerin Hiç tükenmedi içimde senin için yanan ateş Ve ben o ateşle yanmayı Sırf seni sevmek olduğu için İnan bana çok sevdim. Oysa Eğer yanımda olsaydın Yaşama daha bir sıkı sarılacaktım.. Şimdi ölüm ne anlam taşıyor? Yaşamak ne anlam? Hiç anlayamayacağım Sensiz bedenim toprağa girmedikçe buda sana yazılmış şiirlerrin en güzelilidir benim yüreğimde...
|
|
#36
4 January 2009, 13:21
|
|||
|
|||
|
Cvp: AŞk TadıNDa(Arşiv)
Bir kere vurdular beni!!!
kanım aktı ama kırmızı görülmedi gözlerdecanım acıdı içten ve çekilmez bir hal aldı günden güne yaram derinleşti ve kabuk bağladı önce bi kere vurdular beni tam adım atacakken merdivenime tam da sevdiğimi söyleyecekken sevdiceğime pencerede duran menekşeye bakışımı armağan edecekken hemde kaldırımın kenarında ayağının üzerine oturmuş heyecan içinde bir çocuğun oyun oynayışını seyrederken yeni çıkan bir sinemanın afişindeki isimleri okurken yazın ortasında kışı hayal edip saçlarıma kar yağdırırken bir de sana giden yolun köprüsünde şarkı söylerken bi kere vurdular beni elinde beyaz bir melek alnında kırmızı bir mutlulukgözlerinde parlak bir gülüş dudaklarında o mahsum sözlerve sen damatlığın içinde yürüyorken bi kere vurdular beni işte o zaman öldüm sanmıştım halbuki her şey yalanmış ben yeni bir sahnede rol almışım bi kere daha vurdular beni o da sahne başında yazımı okurken olmuş ilk önceleri bayıldım da ayılacağım diye bekledim sonra başımda senin çığlığını hissettim biR başka sahne diye perdenin kapanışını bekledim herkes kaçtı kötü oynadık diye üzülen yine bendimbi kere vurdular beni işime gidiyordum yaşamımı oynamayayeni bir sahnede yeni bir yaşam kazanmaya o zaman vuruldum işte arkadan üçüncü sırada oturanavuruldum ama bu kez kanım da aktı gözlerim bir kez gördü onu ışık bakışımı aldıyere başım ağır bir halde çarptı saçlarım dağıldıetrafımı kalabalık etmeyin.. göremedim bir sefer daha daha seni yerinde ben çok kez vuruldum öldüm sandım amabu kez vurulunca gerçekten öldüm galiba derin bir iç çektim başım da hafiften dönmeye başladıgözlerim eskisi gibi üçüncü sırayı göremiyordu sanki akşam oldu da etraf karardı bir kere vurmuşlar beni diğerleri rolden ibaretmiş bu kez öyle vurmuşlar ki en mutlu zamanda bir iki sözü benden kıskanancaonu öğrenince ben vurayım dedim kendimi kurşun kalmamış boş çıktı tabancabir kere vurdun bin kere yaşadım o anıanlamadığım şu neden seçtin böyle mutlu bir zamanı?bir kere vurdular işte canımı aldılarkanım aktı hem bu defa kırmızıyı da gördülerve dediler ki suç onun değil yazığı kalemin mürekkebindedir suç onun değil sayfadaki sözlerindir ve dediler ki soğuk kanlılıkla bu iyi bir iş oldu... bunu ruhumla duyunca işte o vakit içim kahroldu......
|
|
#37
4 January 2009, 13:21
|
|||
|
|||
|
Cvp: AŞk TadıNDa(Arşiv)
Öldürün beni!!!
yırtmak istiyorum sol göğsümü ve çıkartmak istiyorum kalbimi yaşamak istiyorum verin bana yaşamadığım günleri ya da öldürün beni sevdiğim kıza bukadar yaklaşmışken ve bukadar içten gülüyorken gözleri öldürün beni ben hayat boyu hep ağladım elimde olan tek şey çocukluğumdu çocukluğumu bile yaşayamadım öldür beni anne hiçbir zaman sana layık olamadım bu benim oğlum diyerek bbamın göğsünü kabartamadım hep vefasızdım belki biraz hayırsızdım bir sabah eve geldiğimde anne ben anlamsızdım bayramda öpemedim ellerini gelemedim yanına hastalığında şimdi görsen beni tanıyamazsın zayıfladım saçlarımda uzadı genç yaşımda yaşlandım gözlerimde matlaştı geceleri silahlara sarıldım sen sandım bir kızla tanıştım gözleri aynı senin gözlerine benziyordu anne belki bu yüzde ona bukadar ısındım
|
|
#38
4 January 2009, 13:22
|
|||
|
|||
|
Cvp: AŞk TadıNDa(Arşiv)
Kisa da olsa bu aski neden yasadik
Birbirimizi kandirdik aldattik hislerimizle oynadik Hayaller kurduk yasadik masallar icinde Sen Mecnun ben Leyla askimiz hic bitmeyecek topraga gidecekti ölüme bizimle Basaramadik biz cok farkliydik Maglup ayrilip küstük kadere Yalan asklara atildik yaban ellere Dönemezdik artik geriye dönsekte deliye Sen bana ben sana susamis ayrilik bizi öldürse bile Unutmak cok zordu unutmak yoktu sözde Ama biliyorduk ask birarada olmamiza yetmiyordu Biz farkliydik iki yabanci iki yalanci Peki ne olacak sonumuz ne birlikte ne ayri yapamiyoruz Yasayamiyoruz hayati Mesafeler koyduk araya kilometrelerce Gittim uzaklara sensizlige ama Engelleyemedim rüyalarima girmeni Sarkilarin hep seni anlatmasini Baktigim heryerde hayalini görmemi Alisamadim yokluguna Artik degistirmezdi dönüsüm hicbirseyi Azaltmazdi yüregimizdeki hicrani En aci seyse askimiz kaybetti Kalplerimiz ise aska inancini Yetmedi hicbirsey bizi geri döndürmeye Ayaklar altinda ezilen cicekler gibiyiz Rüzgarin savurdugu yapraklar gibiyiz Askin unuttugu iki serseriyiz Geriye dönmeyecegiz ama Birbirimize hasret ve ac ölecegiz......
|
|
#39
4 January 2009, 13:22
|
|||
|
|||
|
Cvp: AŞk TadıNDa(Arşiv)
Giden dönmez
Seven söylemezmis Biten başlamaz Başlayan sona erermıs Çoğu zaman Sevgisiz yaşıyamam Aşkı nedense tadamam Gülleri derip dalından Sana yol yapamam Sensız gecen gunlerı sayamam SENI NASIL SEVDIĞIMI ANLATAMAM Ben Bu BeDeNde SeNsiz YAŞIYAMAM
|
|
#40
4 January 2009, 13:22
|
|||
|
|||
|
Cvp: AŞk TadıNDa(Arşiv)
Birazdan "buraya kadar" olduğunu fark edeceksin.
Eski evimin duvarlarındaki Bir çatlakla sıkıştırıp anıları... Çekip perdeleri çarpıp kapıları İhanetini köhne bir evde Cezalandırmak olacak son yapabildiğim ki ... Yüzüne dünyamın kapılarını kapayışım bu. Ölümü kahpe bir yüreğin seven bir yürekte ki Yok pahasına satılacak senli zamanlar Hiç olup kalacaksın Az sonra... Ben gidince... ....Sen biteceksin... Birazdan buraya kadar vukuatım olacaksın bu yolda. Kalan ayak izlerimi yiğitce yağmurlarla silip arkamdan Patiska misali mendil yapıp fersudeliğimi Duvarlarda yüzümü eskiterek Gitmek olacak son bırakabildiğim ki . Bu kent bu dört duvarlar Çoğaltmayacak artık hüzünleri Yansıtmayacak aynaların gözü yıkılmışlığımı Dudak ısırığımı ki . Kızıl damlalarda görülesi Hiçbir şey kalmayacak yaptığına dair... Az sonra... Ben gidince... .....Sen biteceksin... Çünkü! Göz tanıklık edemeyecek kadar dolu Yara tedavi edilemeyecek kadar derin Dil şaşılası kadar şaşkın.. Ve .. Sen lanet aşkım! Az önce .. Battın......
|
Normal
